Öz – le – mek Hece hece… Bir şehri ansızın, belki bir kıyıyı Bir mevsimi, belki bir yağmuru Zamansız açan bir çiçeğin ilk kokusunu Bir dost gülümseyişinin sıcaklığını Üşütmeyen sözcüklerin sarıldığı bir geceyi Yitirilmemiş sevdaları Hatırlamak ve düşmek Düşlerin hecelerden kırışmış yatağına… Öz – le – mek Üç hece… Kaç heceye böler kalbi Bitmeyen gecelerde… Kalp düşürürken hecelerini bir bir Ruhun çıplak ayaklarının üzerine Can kırıkları keser sözcüklerin bileklerini Kan kırmızı ayrılıkların esiri ömürde Özlemek bölündü de Aşk bölünmedi yürekte hecelere…