Bütün ölülere sormuştum Toprak yiyen, toprak içen bütün ölülere Kimse kendine düşman değildi Ve can düşmanını sevmiyordu Ölüm haritada bir nokta Anlaşılmamış bir alın yazısı Çizgi çizgi siliniyor Macando Günlerden en çok gökyüzünü seviyordu Hiç gitmeyen o günü Her insan gözyaşı dökerken Acıdan karış karış parçalanmasın mı toprak Kimse uyanmadan kapat gözlerini Hiç kuşkun olmasın bahçedeki ağaçlardan Daldaki kuşlardan Kanatlardaki özgürlükten Hepsi bir iz bırakıyor insanda Hepsi şimdi sensiz, yalnız. Macando öldü ünlü bir konuk olarak Mart ayında bir Pazar günü Fırtınalı bir hayata yarenlik ederken Rengi donuk bir vazgeçme tarihiydi Teşekkür edercesine gülümsüyordu Ölüm bir büyük uçurumdu herkese Büyük bir adamı da aldı götürdü Gençlik kaldı boğazında Açılmaz bir düğüm Her şey ertelenir Macando Fark etmeden ölüm gelince Herkes yerine yurduna dönmeye meraklı Sense kaybedilmiş bir gözyaşısın Aydınlığın yasaklandığı oyun gözlerin Kapılara sığmıyor sensiz geçen günler Gerçeği hiçbir cümle değiştiremez arkandan Ölüm geldi, seni aldı götürdü Macando Sahi hayat neydi?