Bahar gülümsemesi durur yeşil gözlerinde Eylül’ün Akşamüstü vaktinde bir sevdanın, Bütün kuşlar aynı anda kanat çırpar umuda… Sevdalı yürekleri, mutluluktan uçmak için… Öyle sarıymış ki bize uzanan elleri Eylül’ün Rengine bir ömrü feda etmişiz Daha erken derken kaçıncı geç kalışı bilmişiz! Aldanıp sıcaklığına açmışız ardına kadar kalbin kapılarını... Ilık esintiyle derinden arınmak için… Kaç vazgeçiş daha sığar ki heybesine Eylül’ün? Şimdi bırakma zamanıdır, sevdayı ve onun sızısını Belki de geç kalınmamıştır! Ömrün mavi yağmurlarında, Açıp kolları, doyasıya ıslanmak için...