Lavinya Dergisi
RUHUN DİREĞİ
Ruhum kayboluyor gecenin siyahında,
Kalbime doğru uzun bir yolculuk.
Rotasını şaşmış bir sürücü zihnim,
Sürgüne gidiyor gecenin karanlığında...
Gece rengini kaybetmiş çoktan
Yine gündüzü bekliyor, yaralanmadan.
Umutla açar gözünü, rengarenk gökyüzü;
İyileşir meşe ağacının kırılmış dalları,
Tekrar ötmeye başlar belki dalına konan kuşları...
Gece, göğsümü aydınlığa kavuşturmaya çalışan bir pencere,
Her gün açınca üfler yüzüme bir bilmece,
İfşa ediyor yalancının mumu hayatın en derin gizini,
Haber getiriyor camımın önüne gece kuşunun ıslık sesleri.
Camımın buğusu gibi hissettiklerim;
Damla damla süzülüyor şimdi ruhumda biriktirdiklerim...
Ağırlığı çöküyor üstüme tek gecelik dertlerin,
Bir yıldız kayınca bekliyor gerçek olmayı düşlerim.
Sızlar ruhun direği rengi solmuş gecede,
Bir varmış bir yokmuşuz hepimiz bu hikayede.