Lavinya Dergisi

KÖR KEHANET
Alev YALÇIN DELİTUNA

Ne güzel şey yalnız olmadığını bilmek, Dengesini yitiren evrenle bir olup gönlünü eylemek…

Nicedir böyle karalar bağlamadı yüreğim, Böyle çaresizliğe tutunmadı ellerim, Eyvallah etmedi geçen bunca boş güne, Şimdi bu kör kehanet de neyin nesi? Sen kapılır mıydın dipsiz kuyulara? Medet ummazdın bunca sıradan lafta, Takılıp kalmazdın zamana, duraksamazdın Yorulmak nedir bilmezdi ayakların, Bilseydin de yanacaktı çok canın, Yine de yenilmezin olurdu zor yılların. Bir yerlerde bir şeyler değişti, Gönül senin de gözün boyun eğdi, İncindin, kırdın döktün sen de herkes gibi, Mecalin kalmadı yeni bir şeylere, Bak eksilerek giriyorsun her güne, Sordun mu kendine hiç ,ne bu halin diye? Naçar kalmış dillerin çözülmez ki niye? İnsan en sonunda yana döne, Bir tek kendine kalırmış nihayetinde.