Sessizlik istiyorum, 

Yokluk kadar sessizlik.

Ve yürümek istiyorum, 

Şehrin suskun sokaklarında yürümek.                               

Yüreğimizin güneşi sessizce batıyor,

Çıkmaz sokaklara giriyor.

Feryatlar kopuyor yüreğimde.

Düşüyor içime gecenin hüznü.

Deşiyor yüreğimi hasret okları.

Geceler gizler bizleri...        

Salına salına yürüyorum şimdi.

Aldırmıyorum, sırılsıklam sokakları.

Aldırmıyorum, gelip geçen insanları.

Aldırmıyorum söylenenleri.

Kimsesiz bu sokaklar.

Kimsesiz bu kelimeler.

Herkes içinde yaşıyor hüznünü     

Hüznün dayanılmaz cazibesine ram tutuyor yüreğim,

kaçmaya çalıştıkça beni daha çok içine çekiyor...

ve içine çektikçe; adımı, sanımı kim olduğumu dahi anımsayamıyorum...

Ne de çok düşünüyorum,

Ne de çok çokluğun eksikliği içinde cebelleşiyorum...

Tüm kelimeler bana küs,

bana yabancı,

bana öfke dolu...

Sustuklarımda  gizli tüm çığlıklarım, amansız bir sessizliğin hayreti içinde kalıyorum...