Lavinya Dergisi
GECELER...
Mehmet YILDIRIM
Ben zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?
Şimdi beni sensiz kör kuyulara attılar
Geceler
Bildiğin gibi değil geceler
Ya şu kalbime tahtını kur artık
Ya kalbimi yerinden söküp at
Bir türlü sızmıyor yüzünden başkası
Seni istiyor
Seni çağırıyor her sabah yeniden
Bir kadın diye söyleniyorum içimden
Bir kadın bir beni ancak bu kadar etkiler
Yüreğimde ki gümbürtü tebessümünü izlemekten
Ve seni görünce anlıyorum aşk denen şeyi
Gözlerindeki okyanustan
Yanağındaki sonsuzluğa kadar
Sesinin cıvıllığı bir bahar esintisi
Dudaklarının kıvrımı bir yangının alameti
Beni ya yak bu çemberin içinde
Ya küle çevir bedenimle birlikte aşkımı
Aşamıyorum sensizliğin duvarlarını
Kapılarını aç güzelim
Ben kendimi kaybedeceksem eğer
Sende kaybedeyim
Bu şehrin günahları bir geceye sığacaksa eğer
Ben o gece senin teninde uyuyayım
Yorgunum
Durgun ve halsiz
Seni görünceye dek tüm ümitsizlik
Sende umudun ışıkları var
Sende bahara açılan taptaze bir kapı
Gülümsedikçe kayboluyorum bahçende yâr
Beni kokunda boğ
Aşkınla yıka geceleri
Ve sabah kokunla mesh et
Beni sar ve sarmala
Tutkunun bir bedene bürünmüşlüğü varsa şayet
Sana bakarken beni görmüşler demek
Elimde çiçekten bir buket
Seni toplamışım desem eksik kalır elbet
Bir kelimeyi bine bölsem
Yine çıkmaz sendeki mânâ
Kalbime işleyen şu güzel duyguları
Sahiplenip seni istiyorum
Hisset…