Lavinya Dergisi
NEREDEN BAKARSAM BAKAYIM…
Mehmet YILDIRIM
Ben zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?
Bahar gelmişti dallarına içimdeki bahçenin
Gül, gülleri açtırıyordu günden güne
Kaçamak gülüşler ve sohbetler
Ardın sıra oluşan yakamozlar
Gecenin mihvan olarak masamızdaki yeri
Ve senin yavaş yavaş yanan mumu
Kıskandıran keskin ve etkileyici gülüşün
Nereden bakarsam bakayım aşığım sana
Her bir notasında seni bulduğum şarkılardan
Her bir mısrasında sana rastladığım şiirlere
Yedi düvelden gelen eşsiz bir bağırışla
Çığlıklarımı duyurduğum dağ, taş, deniz, oba
Hepsi şahittir ki seni sevmeme
Senin yanında olduğum çocuksu hallere
Ne zaman tutuşur kalplerimiz aşkın ateşinden
Ne zaman ellerin kıvılcımı olur ellerimin
Cayır cayır yanan ateşin içine atarmışçasına
O derin bakışlarının manasını anlamaya çalışmak
Bir nevi içine düştüğüm girdabın büyüklüğüydü
Yahut bir okyanusu andıran derinliğinde sakla beni
Kayboldukça kendimi bulduğum senin yanında
Nasıl bir adama dönüştüğümü gör ve seyret
Gün batımının kızıllığı dokunsun saçlarının ucuna
Kısılan gözlerinde bir anlam yükle bana
Dans eden bulutların dansa eşlik eden insanları olalım
Karanlığı yıldızlar bölsün
Karanlığımı senin ışığın
Saat dursun zaman akmasın sarıldığımda
Baharı gelmiş bahçemin son gülü
Açmadan saçtığın kokunun mihenk çiçeği
Öylesine bir sarhoşluğun dibine düştüm ki
Bilinmez bir buhranın arefesindeyim
Sararsan beni girdabın komutanıyım
Bırakırsan ezik bir köle
Öpersen denizi ortadan ikiye bölerim
Dönersen arkanı ben bölünürüm bin parçaya
Nereden bakarsam bakayım aşığım sana
Hani bir anlatacak kelime olsa
Susmaz anlatırım seni gelecek nesillerin kitabına
Hangi alfabeden hangi harfi seçipte
Methiyeler düzeyim sana
Hangi kalemin ucundan dökülen mürekkep
O güzel simanı yansıtabilir kağıdın her bir zerresine
Kazıyıp seni kalbimin en güzel köşesine
Kenara çekilip bakarken
İç çekerek böyle imrenip
Nasıl da seni sayıklıyorum uykumda bile
Bilirsen anlamı kalmaz
Bilmezsen ben kalmam geriye
Bilmelisin ki damarlarında zehir akan adamın
Panzehir çiçeği sensin
Ömrün zarif dokusu, hücrelerime dolan o ilk damla suyusun
Düşün ki sevgilim ben seni yazmaya çalışan bir şairim
Nereden bakarsam bakayım aşığım sana…