Bastırıyor omuzlarımdan eylülün ağırlığı Yüreğim sonbahar misali yaprak döküyor Sararıyor dağ bayır, betim benzim gibi Soluyor güller, yetim gönlüm gibi Hüzünlü sözlerle bekledik yollarını Kalbi kırık olsak da kapanmadı kollarımız Bir adın hüzün olsa da hep bir umut barındırdın Ama her gelişinde paramparça oldu kanatlarımız Aşıklar bile mahzun olur sen gelince Nasıl bir keder ki yüreklere işleyen Ayrılıklar, terk edişlere ve vedalara gebe Eğer bir kalp taşıyorsan Eylül hep kalır sende Kim bilir daha kaç defa karşılayacağız seni Farkına vara vara ıslanacağız yağmurlarında Bu ay, ne zamana ne mekana sığıyor Eylül geçse bile hüznü baki kalıyor