Kendi sesim yok yüzümde

Aptallarla dolu bir odada gözlerim

Kayalar bile bilir bir gün yerinden kopacağını

Ben kopamıyorum fotoğraflardan

Tren vagonları birbirini tamamlıyor

Benim içim parçalanırken

Dönmemi bekleme artık

Çok gittim geldim şehrine

Yollar kanıyor etimde

Bulutları yere eğdim her gün

Neden bu kadar uzun sürdün

Kuşlar öldü yüreğimde

Kanıyla sana boyadılar beni

İçimde sen krizleri

Yeni bir ben doğuruyor

Hayat geçip gidiyor bir düş için

Ağrım seni sayıklamakla ilgili