Bir mucize gibi girişin vardı hayatıma, Bir de armağan oluşun bana. Onca çektiğim ne sıkıntısı varsa, Sabrımın sonunda karşıma çıkıverdin öylece bir anda… İlk anlamadım bir mucize, merhem olacağını bana. Yavaş yavaş geldin öylece çok çok uzaklardan. Dokunamasa ellerim ellerine o an, Sanki her konuşmada yanı başımda olup ellerin diyorum ellerin. Ellerimdeydi sanki her güzel sözcüklerinin sonrasında. Neydi seni benden uzakta olmana rağmen bunu hissettiren? İlk anlar anlayamasam da, seni gördüğüm o gün, Hani bana geldiğin öylece uzaklardan. O gün anladım her şeyi bu hisleri seni, beni bizi… Bakınca gözlerine o an kendimi görüşüm diyorum… Öyle güzeldi ki öyle anlamlı hele sarılınca sana. Değince kalbim kalbine, o an dünya dursun istedim birden bire. Kalmak istedim o zaman ilk kez birine sarıldığımdaki o ilk anda. Bir insan nasıl bu kadar huzur dolu olabilirdi ki? Nasıl sarıldığında o huzurun kokusunu alabilirdi? Ben senin gelişinle, aşkı sevgiyi bir insan bir insana nasıl merhem olur, Onu öğrendim seninle birçok bildiğim sandığım, O hisleri ilk kez sende yaşamışım ben. Öyle güzeldi ki öyle anlatması güç, Sen iyi dinle bak bu sözlerimi. Senin gelişin ile durdu kalbimde yağan o yağmurlar. Seninle doğdu kalbime güneş, Seninle tattım ben aşkın en güzel hallerini. İyi ki geldin iyi ki varsın…