Beni gizliyorsun kendinden Hem seviyorsun beni Gözlerin tutulmuş karanlığa Gözlerimden kaçıyor yeryüzü Tarla kuşu rengini bırakmış çiseye Evimiz benden uzak anladım. Yüzüm acımasızlığa geçerken Ölüm soyuluyor taze bir ayrılıktan Kalbim benim arsız çocuğum Zihnim uysal bir kadının kollarında Sesim benden çok uzak anladım. Telaş ovduğum baltanın ucunda Verdiğinden çoğunu alıyor hayat Saçlarımı benden ayıran güneş Gözümde bir delinin ceketi gibi rahat Ellerim gövdemden uzak anladım. Hıçkırıklarıma bastım denizi Tenim çatlamış toprağın kardeşi Sıfırdan kopmuş pişmanlık yanağımda Köşeler birbirine sürtüyor gidişimle Kapılar yolumdan uzak anladım.