Lavinya Dergisi

KURU GÜLLER
Mehmet BOYACI

Kimseye sorma kimse bilmez bende ki seni, Yalnız sen okursun gözlerim de kendini..

Sözde gelecektin bir akşamüstü Silip süpürecektin kederi hüznü Göz torbalarımdan denizleri süzdüm Gelmedin ya kaktüsler bile sana küstü Gözlerde ırak, dillerde yaraydı senin adın Kör olası yenemedin ya şu inadı Kurudu gözümün gönlümün deryası Güya gelecektin bir gece yarısı Yollarda, kapılarda, eşiklerde bekledim Tesbihimin tanelerine bin sabır daha ekledim Seni gönül defterimde kurumuş güller gibi sakladım Ufalanıp gittin, gelmedin Şimdi gelsen de bu ateş sönmez Kurumuş çiçeğe su bile fayda vermez Vakti geçmiş olan hiçbir şey geri gelmez Gönül bu kelam ile şifa bulmaz