Seversiniz bazen... Hiçbir mantıklı sebebiniz olmadan, çünkü Aşk kapısından içeri girdiğinizde karşılaştığınız ilk cümle; "Sebep aranmaz gönül dergahında, suale lüzum yoktur" diye... Öyle mukaddes ve acı bir şey ki bu; Ağlattığı kadar güldürür, hüzünlendirir, mutlu eder... Aşk bir Abdurrahim Karakoç 'un ;"Yar deyince kalem elden düşüyor "değişidir kimi dillerde... Yüreklerde tüten bir sevda kadar katrı matemdir bazen de... Aşk sırrına erenler ne güzel ifade etmiş suret dışındaki manayı, görmekten çok hissetmeyi, bellemeyi, yar evi diyebilmeyi... Ne güzel ifade etmiş şair; "Herkesin gecesi aynıdır ama karanlığı farklı..." Aşk da tıpkı bu tanıma benziyor belki de... 3 harfte bitmiş, ve her gönlün heybesine göre omuzladığı bir bedeldir kimi zaman ... Aşkı, askı bilen, gören, hisseden ifade eder kimi zaman; Nazım hikmet memleket kadar derken, Cemal Süreyya Gökyüzü ifadesini kullanır... Bense içimde kelebekler uçuşturan KELEBEK avcısı olarak nitelendiririm kim bilir... Belki de bir gün şu satırlarda bir araya gelirsek şayet; aynı cümleyi, aynı satırları ve aynı kitabın altını çizmiş bir vaziyette bulursak kendimizi bizde o zaman aşk yolculuğuna başlamış iki yolcu oluruz ne dersin?