Lavinya Dergisi

YORGUN KARANLIKLAR
Burçin LAÇİN ALTAY

Ömrü ferahlatan mis kokulu sabahları duymak için, gerçek sevgiye ulaşmaktaydı hep umut.

Yüzümde ağır bir yas taşıyorum

Ellerimle buruşturduğum sesleri susuyorum

İhtimal ki asıyor göğsündeki dikenli tele

Olmaz bir hayali daha erteleyişlerim

Delik deşik geleceğinde umudun, haritası kayboluyor aniden

Unutmak istiyor yaşamanın serin sularına gizlenmiş

Sıcak sanılan kalplere yerleşmiş sevgilerim

Kuytularda titriyor oysa üşümekten…

 

Kendini zindana kapatmış ruhum

Zincirlemiş bütün uçarı düşleriyle

Her bir halkasında bin bir keşke

Kusurlarım seviniyor incinmiş her şarkıda

İçli namelerin sevda kırıntılarında

Hesaplanamayan çok gecelerin

Derecelendirilemeyen karanlığında

Dehşetli bir yükün altında eziliyor

Yorgun omuzlarım…

 

Ve karanlıklar da yorgun düşüyor

Geceden sabaha acıları taşımaktan…