Lavinya Dergisi
YORGUN KARANLIKLARÖmrü ferahlatan mis kokulu sabahları duymak için, gerçek sevgiye ulaşmaktaydı hep umut.
Yüzümde
ağır bir yas taşıyorum
Ellerimle
buruşturduğum sesleri susuyorum
İhtimal ki
asıyor göğsündeki dikenli tele
Olmaz bir
hayali daha erteleyişlerim
Delik
deşik geleceğinde umudun, haritası kayboluyor aniden
Unutmak
istiyor yaşamanın serin sularına gizlenmiş
Sıcak
sanılan kalplere yerleşmiş sevgilerim
Kuytularda
titriyor oysa üşümekten…
Kendini
zindana kapatmış ruhum
Zincirlemiş
bütün uçarı düşleriyle
Her bir
halkasında bin bir keşke
Kusurlarım
seviniyor incinmiş her şarkıda
İçli
namelerin sevda kırıntılarında
Hesaplanamayan
çok gecelerin
Derecelendirilemeyen
karanlığında
Dehşetli
bir yükün altında eziliyor
Yorgun
omuzlarım…
Ve
karanlıklar da yorgun düşüyor
Geceden
sabaha acıları taşımaktan…