Bu aralar öyle hasretim ki sabaha, Gün ışığını yudum yudum koklamaya, Geceler esir aldığından bu yana, Gönlüm güneşi göremedi kana kana. Yorulmuşluk da var bir o kadar, Belki herkes kadar, belki herkese zarar. Ne de olsa hep anlatmak isteyip de, İşin sonunda susmak var… Çöreklendi gecenin karalığı üzerime, Zifti bulaştı tenime iyiden iyiye. Şu gözlerim artık kapansa, El kapılarında sabahlamasa… Günahkar günlere uyanmak zor, İçimde alevlenmeye hazır bir kor, Yetti artık taşıyamıyorum yüklerimi, Satsam yeni güne,aralasam perdelerimi…