‘Bilmeden konuşma’ dedin sözünü

Öyle kör ettin ki gönül gözümü

Herkesin içinde döktün yüzümü

Bundan sonra altın sunsan ne olur

 

İnsanın bir derdi vardır içinde

Bin kere kırdın da gülü dalında 

Yer edinmiş katı nefret dilinde

Yalandan halimi sorsan ne olur

 

Beni küçülttün de yerlere soktun

Nerede arasam yanımda yoktun

Tükettin ömrümü neyim bıraktın

Bedenim toprağa koysan ne olur

 

Kendine cennetlik dedin her zaman

Beni cehenneme koydun buradan

Herkesin kalbini bilir yaradan

Mısırda firavun olsan ne olur

 

İftira atınsa suçsuz insana

Kendin bilen gerek kamil olana

Her sözün de bulaşmışsa yalana

Durmadan kıbleye dönsen ne olur

 

Yıllarımı bir bir idama çektin

Hep doğruyu yaptın hep üste çıktın

Sanki sütten çıkmış ak kaşıktın

Gece gündüz kendin övsen ne olur