Lavinya Dergisi
BEN SENİN İÇİN…
Mehmet YILDIRIM
Ben zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?
Ben senin için pencere önü çiçeğiyim
Evin havalansın diye balkon kapısını açtığında
İsteğin temiz havanın içeri dolmasıydı
Ben değildim
Ben senin için kıyafetlerini astığın dış kapının mandalıyım
Sadece günün veya haftanın belirli günleri
Ve belirli miktarda bana ihtiyacın olan
Ve işin bittiğinde beni diğerleriyle aynı kaba koyduğun
Ben senin için günün herhangi bir saatinde açtığım televizyonum
Ses olsun diye evin içinde konuşan
Bir işinin arasında bana baktığın
Yahut sesle bir komut verdiğin
Vasıfsız ve sıradan
Ben senin için boş zamanının geçtiği anım
Aslında varım ama sadece durgunluğunda
İşlerin varken yokum aklında ve kalbinde
Bir yerlerin hep kapalı bana
Sıkıldığın zamanların isimsiz kahramanı
Yahut boş bir tamirci çırağı
Adını ne koyarsan işte
Ben senin için yatağının dibindeki komodinim
Uykun gelene kadar kullandığın telefonu
Uykun geldiğinde üstüne bırakıp
Bazen bir şeylerini paylaştığın
Bazense sadece göz göze geldiğin
Sıradan bir eşya
Ben senin için kapalı bir havayım
Sıkıcı ve boğuk
İçini dolduramam masmavi gökyüzüyle
Yaşama sevinci veremem
Sevdiremem kendimi sana
Ben senin için her sabah kıyafetini kontrol ettiğin
Hiçbir zaman kenarındaki çatlağı görmediğin
Boy aynasıyım
Baktığın yalnızca kendinsin
Dinlediğin yalnızca kendin
Benim kırıklarım yine benim içimde
İçime batar
Benim cümlelerim hep senin duvarına çarpar
Yüzüme yüzüme söylenir gerçekler
Ve ben asla dokunamam ellerine kırık yanımla
Kapalıdır gözlerin bana
Ve yüreğinin tam ortasında ki boşluğa fazlayım ben aslında
Kimim ben?
Tarif ettiğim her şeyin bir eksiğiyim
Neyim ki şu koskoca dünyada?
Senin hayatında ne olayım?
Öyle derin boşluklar açtı ki o gece bana
Öyle anladım ki kendimin hiçliğini
Anlayana öyle şeyler öğretiyor ki hayat
Sen kimsin ki bir prensesin hayatında
Prens olmayı istersin?
Oysa sen
Alay edilen tamirci çırağından bile
Bir eksiksin…