"İstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalı" demiş cânım Orhan Veli... 

Ben de kapatıyorum gözlerimi.

Ve dinliyorum.

Eminönü Sahilinde martıların sesini, Haydarpaşa Garı'nda trenlerin düdüğünü.

Ne ayrılıklara ne kavuşmalara sahne olmuştur burası şimdi.

Ne sevdalara şahit olmuştur Çamlıca Tepesi.

Ne içten dualara amin demiştir Sultan Ahmet Camii.

Ada Sahillerinde beklersin sevdiğini.

Gelmedi mi?

Agora Meyhanesine gider en hakiki dostunla tokuşturursun kadehini.

İliklerine kadar yaşarsın bu şehri.

Adeta bir şiiri.

Gülhane Parkı'na gider belki bir ceviz ağacı olursun Nâzım gibi.

Büyüleniverirsin Galata'nın karşısında.

Kanıtlanır gibi olursun Boğaziçi semalarına.

Ve hemen bir cümle dökülür dudağına.

"İstanbul'da yaşama. İstanbul’u yaşa."