Bir şey çiziyorum kalemle rüyama,

Bir kadın silüeti,

Güneşi gülüşünde gördüğüm bu kadın,

Yıllardır beklediğim bir manzara gibi,

Gökyüzü biraz maviye çalıyor bugün,

Sen yine sonsuzluğu simgeliyorsun,

Yeryüzünde yağmurun ardından mis koku,

Yemyeşil çimenlerde çocuklar koşturuyor,

Ufukta bir gökkuşağı göründü az önce,

Herkesin baktığı yerde olmak değil mesele,

Kimse bakmıyorken gördüm seni,

Herkes manzarasını izliyordu artık,

Sen ufku,

Ben seni izliyordum doyasıya,

Kelimeler kendiliğinden yazılıyordu kaleme,

Şiir böyle bir şeydi işte,

Kendiliğinden yazıyordu her şeyi,

Yemek yemek gibiydi bu his,

Çölde suyla buluşmak gibiydi,

Dimdik bir yokuşun sonunda,

Yemyeşil yapraklarla dolu ağaçların olduğu,

Sonsuz bir yolun görünmesiydi,

Ben bir şair,

Tüm şiirlere aykırı yazıyorum artık,

Akşam oldu,

Biraz serinledi ortalık,

Herkes evine çekildi,

Ben ise senin pencerenin altına,

Dans edip topladığın saçlarını izlerken,

Gözlerimi kapatıp açtığım bir nefes arası,

Sen karşımda belirdiğinde anladım yaşamayı,

Kalbimin gümbürtüsünü bastırmaya çalışırken,

Bana yaklaştığın adımları izledim hareketsiz,

Bir şiir daha yazdım aklıma,

Ve bir an daha canlandı gözümde,

Seni izlemek var ya seni izlemek,

İşte şimdi yanımdasın ve ben aşığım,

Ellerini ellerimle buluşturduğumda,

Kalemle çizilmiş dudaklarına bakarak,

Bir ufak şiir dinletisini mırıldanırken,

Aklımda düşündüğüm tek şey,

Şerbet şelalesinden alacağım bir buseyle,

Doya doya kanacağım dakikalar arasında,

Senin kokunda bulacağım huzurun tarifiydi,

Tarifsizdi…