Yalnızlık uluyor dağ başlarında Yollar kendini arıyor kelimeler gibi Görünmez işaretler birikmiş hisli yolcular için Yalpalayan kabukların altında çünkü sular İnsan acıya giden en kestirme yol oluyor karanlıkta Huzur sobanın deliğinden tavanı sızan ışık Pencereler dönüp dolaşan yağmur giysileri Akşamlar önce pencerede başlıyor Yine de umudum var yarına Beni eskiye götürmeden bitin pencereler Maskeniz düşecek özlemlerden yavaş yavaş Sıralı kuşların duası parçalanıyor Tuğla arası delikte bekleyen sırlarda Yıkılmış gördüğünüz kedilerin hayali Bozuk atıyor boğazın kusmuğu gemiler Şarkıların matematiği parantez içi Anlamını arıyor rol aldığı sahnelerde Kapanan perdelere sığınmış her şey Sesleri soyunmuş zamansız görünen yüzünüz Üzüntüden örülen her yaşamın kıyısı Oluyor duvar duvar çoğalan adınız Uykusuzluk çoğalıyor koynunuzda Kapılar evleri yormadan bitin pencereler.