Lavinya Dergisi
BİR NEFES GİBİ SEN
Gamze ÖZKAN
Ya gökkuşağı olup süzüleceksin mavide ya da hapsolacaksın karanlığında. İçindeki özgürlüğü, hayalleri ve sonsuz olasılıkları yalnızca sen biliyorsun.
Benim çiçek bahçemdeki her renk sendin
Rüzgarda dans eden kelebekler,
Hepsi senin adını fısıldardı rüzgâra.
Uyanırdı solmuş yapraklar dokunuşunla.
Yaşam tek bir nefes kadardır…
Doğduğun ve öldüğün an arasındaki
Tek bir fısıltı kadar kısa.
Adı olmayan, sesi olmayan,
Ama umudu olan bir bağ…
sensin.
Sensiz geçen her an
Bir renkten eksik kaldı dünya.
Sende, benden kalan bir ömür var,
Bir gülüşünle başlayan,
Bir suskunlukta solan…
Her şey geçer: sen de.
Ama bazı izler silinmez,
Bazı sessizlikler bile adını söyler içimde.
Koyma günleri aramıza,
Gün değil özlem büyütür mesafeyi
Bir nefes verirsin,
Ve her şey yeniden başlar…
Çünkü özür dileyen kalp,
Görmediği her sevgiyi affeder.
Ben affettim…
Çünkü senden vazgeçmek,
Kendimden vazgeçmekti.