Bir yudum aşkınla yetindim yıllarca Sesimi çıkarıp da bir şey demedim Solumda koptu nice fırtınalar Rüzgara kapılıp da yel demedim Gözlerindi beni senelerce avutan Bakışlarındı yüreğimdeki közü diri tutan Sabırla gün gün yaprakları kopan Bir takvim parçasında gel demedim Nice sırlar saklarsın gülşeninde Derman vardır sözlerinde, ellerinde Dikenli de olsa verdiğin güllerinde İki yaprak arasında kuruttuğuma gül demedim Aşığın kaderi hep vuslat ya da hicranmış Sevdası olmadan bu alemde kim yanmış Ömrümce harladım durdum o ateşi Bir kere bile olsun sen de yan demedim Deseydim yar olurdun belki de Bu çetin yolu benimle yürürdün Kim bilir belki de aynı yerde ölürdük Ama gel gör ki ben sana yar demedim