Öyle bir şiirde rastladım ki sana

Bulduğum anı bir türlü silip de atamıyorum

Yüreğimin yarım kalan yanını

İstesem de hiçbir demde dolduramıyorum

Çekip gidenlerin bir gün döndüğünü

Hep filmlerde gördüm, izledim

Sen yine de filmlere özenme artık

Döneceğin yer benim sevdam olmaz

Bir kâğıt yırtılmışsa eğer tekrar bantlanmaz

Bir vazo kırılmışsa artık yeniden yapıştırılmaz

Bir kalp dağılmışsa artık hiçbir dönüş

O kalbi tekrar toplayamaz

Duyguların bir zamanı var bu hayatta 

Bazı duygular zamana meydan okuyamaz

Yokluğunun açtığı yarayı hiçbir merhem kapatamaz

Ve sen yıllar geçse de alay edersin yarayla

Bir ümit dahi olsa şu gönül meselesinin

Yeniden yeşereceğine

Ben yağmuru unuttum,

Güneşi unuttum,

Ayaza alıştım, kışa bağlandım artık 

Yalnız ve soğuk geçen gecelerin ahını

Bir ömür boynumda taşımaya alıştım artık

Kalbimin üşüdüğü zamanlarda elimle bastırdım

Ellerim üşüdüğünde birbirine bağladım

Seni unutmadım

Fakat seni sevmekten vazgeçtim 

Bu belki de vazgeçişlerin en zalimiydi

Bilemezdim

Yine de yine olsa yine yapardım

Sonbaharda yere dökülmüş gazeller gibi

Süpürdüm kalbimin güzel hatıralarını

Çöpe değil sandığa attım

Gel demeyeceğim artık sana

Gelsen de bir gelmesen de artık anla

Bir şiir bir şiire bu kadar benzermiş 

Senin yokluğunda okuduğum şiirde anladım bunu da

Öyleyse uyku vakti geldi sayılır

Geceler biraz acımasız bu zamanlarda

Yarı ölümün koynunda yalnız 

Ve yarım yamalak bir kaç rüyayla

Yeniden sevileceğim günlerin umuduyla…