Top peşinde koştuk çocukken, Misket oynadık, ağaca daldık, Çamurdan arabalar yaptık keyfimiz gıcırdı, Bazen ebe olduk, saklananları aradık, Bazen eşek olduk, yine de yıkılmadık! Hayatı tanımaya başladık, Salça ekmek sürerdik, ekmek arası şekerleme yapardık. Bulduğunda yer, bulamadığında aç kaldık, Çoğu zaman güldük, bazen de ağladık, Kavgacı olsak da sonunda hep barıştık! Hızlıca büyümek istedik, Aşklara özendik, masallara inandık, Tozpembe hayallere daldık, Büyürsek her şey güzel olur sandık! Ve büyüdük, hayat telaşına kapıldık, Adaletsizlikle, eşitsizlikle, haksızlıkla tanıştık Kendi hayatımızın başrolü olacaktık Kötü bir oyunun sessiz figüranları yapıldık , Haykırmak istedik, "Bizler dostuz, bizler birbirimizin iyiliğini isteyen insanlarız, kandırıyorlar bizi, aldatıyorlar bizi " demek istedik, ama sesimizi duyuramadık. Şimdi ne anı yaşayabiliyoruz, Ne geleceği hayal edebiliyoruz Öyle bir bataklığa düşmüşüz ki, Çırpındıkça daha da batıyoruz! Şimdi hangi hoşgörü dili bizi kurtarır? Hangi dostluk, hangi dayanışma iyiliğe ulaştırır? Hangi ses ,duymanı uyandırır ? Hangi uyanan haksızlığı anlatır? Hangi haksızın da vicdanını sızlatır?