Ahmakça sinirlerim ağzıma tükürdü Sessiz girişler yapmalıyım kitaplara Kafiyesiz gün doğmuyor sevgilim Sesli olsun gülüşün ya da bağışla beni Gülüşünü yıldızlara bağlıyorum Göç vakitleri özgür sayılmam Uyku kadar düşkünüm sana da İçim dışım şiir Aklım fikrim sen Bitlis’te beş minare dinledim Beri gelmedi yârim Benim gibi herkesi kandırıyorlar şarkılar Yalnız çocuklar unutmazlar olanları Etimle kemiğimle biliyorum bunu Susmak en büyük itirazım hayata Yoksul bir çocuğun yüzü büyüyor Dağılmış ince bir sabahta Biliyor musun? Merhametin analık ettiği her şey ayakta kalabilir İllegal bir gündeyim Güneş denize batıyor Gözlerim duru mayıs sıcağı Aklımdan türlü şeyler geçiyor Bir merak ısırdı içimi derken -her şey bilinemez- İnsan rüyalarından korkuyor bazen Sıkı sıkı darıl bana sonra git Çünkü seni kaybetmek sayfalarca çoğalabilir İçimde bir eziklik acı kahve tadında İnsan düzene uygun aldatıyor kendini Ardından susmak da bir sanattır Dünya bir nefes daha borçlu bana