Lavinya Dergisi
AFORİZMAL HASTALIKLAR
Mehmet KEKEÇ
Tutsak kaldı dudaklarının arasında, Yüreğinin esaretinden kurtulamayan Seni Seviyorumlar.
Ortak acıların kardeşliği,
ağırdır sevinç kardeşliğinden
gönül terazisinde.
Aşk, su gibidir saf ve şeffaf
boyanır özüne maşukun,
öyle kavuşur asıl rengine.
Dost zorda bulunur,
kaybedilen yalnız sırta yük...
Parmak ucunda yürür kelimelerim
sessiz sedasız rahatsızlıklarımdan büyük.
Çal be kemancı, çal başımın tacı.
Ama öyle ufak tefek tırtıklama
büyük çal ki uzak kalsın senden acı!
Şiirime geçirilmiş dişlerinizden arta kalan
bir avuç artık dikenli kelimelerim.
hangi sözü alıp kopardı anavatanından
Kırmızı şimdi mürekkebim,
sayfam kan revan...
Her vicdan kendini aklamaya meyilli
dilinden yalnız ben'li kelimeler dökenleri
döküldüğü yerde bırakmak evla.
Az çok olur kimi, çok az olur
Huzur, kusursuz yalnızlıklar sokağında var olur.
Garibin kimsesi yoktur,
garibin en büyük dostu özüdür,
gönülden damıtılmış sözüdür...
Sır şahitle ölür,
sırrın celladı dudaktan dökülen sözdür.
Kuşların özgürlüğü kanatlarından değil
dilinde şakıyan kimsesiz türküdür.