İnsan kaç defa yanılır? Akıllanmak nedir bilmeyen gönlüyle, Kaç tuzağa daha kaptırır bedenini? Huzur aramak için oturduğu her gölgede, Bir fiske daha yemek için mi bekler nöbette? Öyle zor ki zamana direnerek, Aynı yanlışa tekrar tekrar düşmek, Alkış tutmak önce kendi aptallıklarına, Sonra elâlemin kulak arkası laflarına, Günlerce,gecelerce; yanmak,yakılmak Zaman gösterse de değmeyeceğini, Bir türlü kendine ikna olamamak. Herkes kendi sonunu hazırlar aslında, Kimileri azalarak yok olurken, Kimileri de hep aynı yerde kalırlar, Hayat bazılarını çalarken bizden, Bazılarının da yeri vazgeçilmezliğinden. Ne çok şeyden geçer oldum, Ve çok şeyi bir kalemde siler oldum, Asaletin emanet durduğu yüzlerden de, Eğreti gülümsemelerden de çektim aldım kendimi. Yeryüzündeki saflığını yitirmemiş, Masumluğuna henüz paha biçilememiş, Topraklara vurdum kendimi. Nerede bir duruluk varsa artık oradayım, Kim çıkarsa çıksın karşıma, Kendim olarak kalmaya kararlıyım.