Lavinya Dergisi
KENDİM SARHOŞLUĞU PAPATYALARIN
Burçin LAÇİN ALTAY
Ömrü ferahlatan mis kokulu sabahları duymak için, gerçek sevgiye ulaşmaktaydı hep umut.
bir dağ hazırlandı bana
bir uzak ülke
bir uzak yol
bir uzak son
Kendimden çıktım
Gittim
Eteklerine papatyalar tünemiş
Serin bir dağa bağırdım
Sustuğum her şeyi
Papatyalar sustu
Kendimi duydum
Sustum
Son nefesinde sevdanın
Papatyaların solan sarhoşluğu salındı
Sevda ki baş dönmesi dünyanın
Denizlerin isyanı dalgalarda
Çözümü yok ruhun feveranının
Kendime uzaktan baktım
Gördüm
Yokluğun tohumları ekilen kalbin kuyusunu
Papatya kokusunda saklı yalnızlığı
Durdurmak istediğim tüm zamanlarda
Biriken anıların sabırlı dağını
Kendime yürüdüm
İçimdeki dağa
Üstüne basarak papatya tarlası düşlerimin
Yalnızlığın çiğ kokusuna saklanarak
Zamansızlığın ülkesi karanlığıma
Kendime döndüm
Çatlayan zırhıma
İçimdeki dağların sivri kayalarını
Söküp denize attım
Deniz eridi...
Kendim
Bir baş dönmesiydim kendi dünyama...