Şimdi titreyen ellerimle, Yırtık bir kağıda cümleler dağlıyorum. Bir kere çok kızıyorum sana, Bir küfür sallıyorum şöyle okkalısından, Ağzıma ne gelirse saydırıyorum, Sonra dediklerime kızıyorum üstüne, Dememişim sayıyorum. Yine sana gidiyor aklım, İhanetin büyüğünü kendime ediyorum, Daha da yalnızlaşıyorum, İyice bir acıyorum sensiz şu halime. Gelmedin ki bir kez bile, Şöyle dolamadın elini belime, Olsun düşünmek de güzel, Elimden gelmiyorsa başka türlüsü, En azından gözümün önüne gel, Ne zaman çağırırsam koş ,gel. Bencilsin de çehreni aşağı ey, Ama beni yokluğunla cezalandırma, Nasıl çaresizsem işte anla. Bari sen affet beni sevgilim, Çünkü ben seni edemiyorum, Çünkü ben sana hep yeniliyorum, Seni sevmekten de gidemiyorum, Ben sevmeyi bu kadar biliyorum, Seni severken kendime kahrediyorum, Ne yapalım ben de böyle seviyorum.