Göğün gerdanından bir yıldız düşmüş avucuna

İşte tam da bu yüzden parıldıyor gecem,

Ve karanlık utanıp çekiliyor penceremden

Uzanıp değdiğinde ellerin

Derin sessizliğinde tüm o uyuyan kentin…

Keşke’ler gömülüyor toprağa,

Tebessümün, yeryüzünün solmayan çiçeği…

Ve onun üzerinde biraz daha büyüyor iyi ki’ler…

Ne de olsa ışığı olur güzelliğin

Düşlerinde ateş böceklerinin…

Bir kuşun kanadında taşınıyor gece

Dakikalar Ay’ı sırtlanmış…

Kirpiklerinden savrulan dilek o anda ulaşıyor göğe:

Geceyi sabaha kavuşturalım

Güneş’i yan yanayken uyandıralım

Avucundaki o yıldız,

Böyle şiir oluyor benim dilimde