Lavinya Dergisi
ŞİİRİN DİLİ…
Mehmet YILDIRIM
Ben zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?
Daha bu şiirin ilk mısrasındayım ben
Daha seni yazmaya başlamadım bile
Güzel sözleri hep sona saklarım ben
İçimde birikmiş ne varsa
Hepsini bir kalemle kağıda dökmeye hazırım
Yaşamak insanı nefes almaktan ayırıyor
Yürüdüğü yolların anlamını
Yürüdüğü kalple anlıyor insan
Yaşadığının anın kıymetini
Kiminle yaşıyorsa onunla biliyor
Öyleyse önemli olan an mı?
Yoksa insan mı?
Bazen sorunun cevabını çoktan veriyor hayat
Görmek istemezse insan göremiyormuş en yakınını
Zaman acımasızca geçip giderken
Uzaklara bakmanın da anlamı kalmıyormuş
İşte böyle bir yaşamda
Yaşamanın kıymetini anlıyormuş insan
Geceyi anlamlandırıp
Gündüzü yaşayamıyorsa şayet
Bazı duyguları artık misafir ediyormuş kendinde
Bazı duygular sımsıkı bir sarmaşık oluyormuş
Güzel mi derseniz bilmem
Kötü mü derseniz kötü diyemem
Ama yüreğimden süzülen sözlerin aldığı bu sıra
Bir şiir olacak gibi geliyor bana
En güzel mısrası onun gözleri olacak
En güzel kafiyesi gülüşü
En güzel gizemleri satır aralarında
Onu anlatarak bırakacağım ben
Benden sonra da ondan bahsedilecek
Ve bir şey canlanacak gözlerinde insanların
Bu resim bir başka ilgi çekecek
Ve bir şey söyleyecekler insanlar
Bu adam bu kadına aşıkmış
Bu şiir burada bitecek
Bu hikaye sonsuzluğa gidecek…