Lavinya Dergisi 4. Sayısı

  Tarihin tozlu yollarını aşıp gelmiş bir enstrüman, hünerli iki elin arasında büyüdükçe büyüyor. Hayat yorgunu parmakların incitmekten sakınarak özenle dokunduğu teller, anda titreşip zamana salındıkça büyülü bir ezgiyi taşıyor kulaklarıma ve daha fazla bekletmeden sarılıveriyor ruhuma. Kıpırd

Sabah aynaya baktığınızda ne görüyorsunuz? Sosyal medyada karşınıza çıkan mükemmel yüzler ve bedenler mi, yoksa kendi gerçekliğiniz mi? Peki ya, güzellik gerçekten sadece dışa yansıyan bir görüntü mü, yoksa içsel bir değer mi? Güzellik artık sadece bir algı değil; ölçülebilir, karşılaştırılabilir ve

İki nefes arasında
Yorulurmuş insan ansızın.
Çırpınmayı unuturmuş,
Özgürlük uğruna çırpınırken
Bir kuştan tutsak olduğunu görünce.
Unuturmuş onu bunu;
Belki bir dosttur,
Belki düşman,
Belki en unutulmaz olan dahi
İki nefes arasında
Solar gidermiş.



Halbuki bilmeli insan hatırlamayı.
Kötüyü, iyi

Umut çiçeklerimi serdim boylu boyunca yollarıma. Bir yol var önümde, bazen rüzgarıyla savrulan yapraklar, bazen tozuyla bulanık. İster yürür geçerim değmeden, ister ezer geçerim tekerleklerimle üstünden. Adımlarımın izi bende saklı, rüzgarın taşıdığı ise size kalmış. Yol benim, keyif benim, kime ne.

Kelimelerin ayak sesleri
postalları ile bastırır beynimi.
Düşüncelerin tiz çığlığı kulağımı tırmalar
Acı tatlar zamana sinmiş
Kasımın kapısı Aralık şimdi
İçimde devrim gibi bir ayrılık var...



Kanatları altında gökyüzünün
gül rengi akşamlar kurur şehirde.
Bulutların yükü ağır
kuraklık yalnız su

"Benden sonra ne oldu?" diye sordu kadın. Adam şaşkın bir ifadeyle bakakaldı.

"3, 2, 1, kayıt! Nerede kalmıştık?"

Gece saat iki sularıydı. Masamda, titrek bir mum ışığının eşliğinde yeni başladığım kitabımı okuyordum. Gecenin derin sessizliği ve esrarengiz karanlığı beni her zaman büyülemi

Sensiz uyandığım kaçıncı sabah bilmiyorum ama senden vazgeçtiğim ilk sabah. Kalbimi acıtmadığın, yüreğimi yakmadığın ilk sabah. Senin ölümün, benim bayramım bu sabah.

Benim içimdeki fırtına dindi, şimdi seninkine ateşler düşecek. Benim ziyan olan emeklerim senin ciğerini yakacak. Önce kanadımı

Ağır aksak bir kaç adımla,
Koşarak geçtiğim bahçelerin yanından,
Yine yıllar sonra koşmaya meyilli kalbim,
Ve bedenim nefes nefese,
Yine kendi etrafında dönen bir rüzgâr gülü,
Edası bin cihana değer bir çalım,
Yollar eskimiş,
Evler ağaçtan,
Örtme bir kaç haneden sonra,
Yine tuğlalı binalar inşa edil

Son günlerde birçok platformda resmi dolaşan o obje, soba. Kimisinin üzerinde bakır bir çaydanlık, portakal kabukları serpiştirilmiş şu koku, kestaneler yer yer pişmiş. Sonra yerde minik bir gırgır, minder, sıcak her yana yayılmış. Kahvaltıda üzerinde ekmek kızartılmış, tereyağı sürülmüş, pazar akş

Zamanla yenişilmiyormuş, 
Öğrendim zamanla! 
Teslim oluyorum yüreğimle beraber zamanın kollarına.. 
Bir pranga daha aldı yerini ruhumda eskitilmeye hazır. 
Ama gözlerim hâlâ gökyüzünde süzülen kuşlarda. 
İçimde öl(dürül)en bir kuş bana uçmayı unutmamamı öğütlüyor. 
Sâye

Kasımın son demlerinde
Eskimiş bir akşam.
Yarım kalan şiirlerle tamamlıyoruz bir ömrü.
Ardımızda “oysaki” ler,
Ardımızda felaketler,
Mısraların ardında
Yenik düşmüş kehanetler.



Kasımın son demleri
Eskimiş bir akşam.
Nice şiirleri bölüşüyoruz seninle,
Henüz çoğunu bilmediğin.
Gözlerini sayıklıy

Çocukluğumuzdan beri bizlere zorluklarla mücadele etmek, ısrarcı olmak, vazgeçmemek gerektiği öğretildi. Bu yüzden karşımıza imkânsızlıklar çıktığında bile mutlaka bir yol bulmak zorunda hissediyoruz kendimizi. Bütün kahramanların öyküleri mücadele üzerinedir. Onlar vazgeçmediği için, zorluklara mey