Lavinya Dergisi 4. Sayısı

Ne çok acı çekmişti insanlık tarih boyunca. Savaş döneminde yaşamak, o acıyı en derinden hissetmek, çaresizlik içinde yok olmak hatta yok olmaktan beter olmak. Ah ne acı çekmişlerdir kim bilir! Milyonlarca insan kaybı, isimsiz mezarlar, yapılan zulümler, görülen işkenceler...

İnsanın insana yapt

Gam yüklü bir kervanım artık divanda
İçime sığmayacak kadar doluyum
Yüreğimi yakıp kavuran hüznü
Hangi kelimeye döküp anlatayım
Bilmiyorum
Oysa çocukken
Küçükken o kadar da fazla değildi ağlamalarım
Acıların sadece ismi değişiyor zannederdim
Çocukmuşum
Büyümek için can atarken
Büyüdüğüm zamanların
B

“Dünya’da en sıcak sözcük nedir?” diye sorsalar hiç tereddüt etmeden “Anne” derim. Çünkü bana göre anne deyince, daralan ruhlar apayrı bir genişlik kazanıyor. Bu sözün etkisiyle tüm sisler dağılıyor. Ve aynı kelime bizi şefkatiyle sarıp sarmalıyor.

Hayata tutunmaya çalıştığım ilk günden itibaren

Yas, evrensel şu duygu ve insanların onu yaşama şekli farklı olsa da hayata tutunma çabaları benzerdir. Yitirilenlerin ardından rutine dönmek için zaman ve çözümler devreye girmektedir. Tıpkı yaşlı bahçıvan Itaru Sasaki’nin hikâyesi gibi, başlangıçlar beyinlere resmedilmiştir.

Kuzenini ölümcül b

Yaşlısından gencine; işçisinden siyasetçisine kadar herkesin ufak da olsa dahil olduğu bir platform olan ve toplumda büyük bir güç olan sosyal medya hepimizi etkiler hale gelmiştir. Dünya üzerindeki herhangi biriyle iletişim kurmayı sağlayan, ifade özgürlüğünü kolaylaştıran hatta son zamanlarda insa

Biliyoruz ki gecenin ilerleyen saatleri hepimiz için duygu yoğunluğu ve his bakımından oldukça ağır geçiyor. Ağır geçiyor çünkü kendimizle en çok baş başa kaldığımız saatler. Gündüz güneşin ışığıyla aydınlanan dünyamızı geceleri ay ışığında aydınlatıyoruz. Fakat gündüz içerimizde bastırmış olduğumuz

Aldığımız her nefes, vakit fısıldar aslında kulağımıza. Usulca seslenir; henüz sana ayrılan sürenin sonuna gelmedik, yapabiliceklerin bu kadar mı? İnsanın yapabilecekleri söz konusu olunca hayat sayısız alternatif sunar ona. Bu alternatiflerin çoğu mecburi, pek azı yapmak istediklerimizden oluşur.

Nehir’le mecburi hizmette tanışmıştık. O da benim gibi ilk defa ailesinden ayrılmıştı. Sarışın, yeşil gözlü ve hayat dolu bir insandı. Ben işini bu kadar aşkla yapan başka bir insan görmedim. Çocuklara olan düşkünlüğünden dolayı çocuk doktoru olmuştu. Metrekareye 5 çocuğun düştüğü; her ailenin 10 ço

Giderken beni de götürmeliydin benden
Böyle bırakmak adil değildi
Yarım kalmış bir şiir gibiydim
Tamamlanmayı bekleyemezdim
Çünkü gitmiştin
Çünkü kelimeler boğazıma düğümlenmişti
Çünkü zaman durmuştu veda busende
Ben kendimi savurmuştum boşluğa
İçimde bıraktığın o derin boşluğa
Dönüşü olmayan gidişi

Merhaba! Ben Bambi. Ormanda kimsenin haberinin olmadığı büyük bir Krallık vardı. Güçlü ve güçsüzlerle kurulmuş bir yaşamdan ibaretti. İnsanların dilinde avlanan ve avlayanlarla dolu bir dünya. Ben o dünyadan sesleniyorum. Kırılgan ve naiftim. Dostluk kurmak istedim. Sevmek ve sevilmek istedim. Sadec

İmkânsız aşkların adamıyım ben. Günah çıkarmaların insanıyım. Bir bedende yüz kişiyi taşırım. Sanma ki çaresizim; mevcudiyetim varlığımdan içeri, bir ben var bana bile düşman. Öyle ki sorgusuz yaşarım cevapların her biri saklı hayatın içinde. Ben ki serseri bir adamım, yanlış kadınlara denk gelirim

Talihsizlik mi? Olasılık mı? Mühendis ve Kaptan olan Edward A. Murphy, 1949 yılında Edwards hava kuvvetleri üssünde doğdu. Temel olarak “Bir şeyin ters gitme olasılığı varsa, ters gidecektir.” prensibini benimsedi. Bir ivmelenme projesi için çalışan Murphy, ölçüm cihazına bağlanan o