1400’lü yıllarda kaktüslerde bulunan koşinil böceklerinden elde edilmiştir. Hatta İngiltere ordusu ceketlerini koşinil böcekleri ile boyarlarmış. En uzun dalga boyuna sahip renk olduğu söyleniyor. Kırmızı, tutkuyu ve hareketliliği temsil ediyor.
Kimi zaman can alıcı bir aşkın adı kimi zaman can yak

Nereden başlasam diye düşünürken nerede olduğumu fark ettim aslında bugün. Her yerdeydim sanki ama hiçbir yerde değildim de. Hatta belki en çok hiçbir yerde değildim. Nereye gitsem yabancıydım, nerede dursam eğreti. Ya dar geliyordu bu beden o yerlere ya da biraz genişti. Bazen bazı yerlerde kendind

Beni unut sevdiğim, beni unut ama bana hissettirdiklerini asla...
Beni unut güzelim, beni unut ama sana olan hayranlığımı asla...
Ben bir kitap okudum seninle. Roman desen de fark etmez, hikaye desende. Sonu kötü biten her şey benim için masal değildir nasılsa ve ben senin benim hayatımda bir masa

Sana olan aşkımı anlatmaya kelimelerin kifayetsiz kaldığı şu dünyada, bütün okyanuslar mürekkep, bütün ağaçlar kâğıt ve kalem olsa yine yetmez… Apansızca çarpan kalbinin, heyecanı, mutluluğu hak eden gözlerinde parlıyordu...
Kalbimin her bir atışı bir ritim değiştirdiğinde anlarım diğer yarım geld

Issız ve sessiz gecelerde anımsarım seni,
Sensiz ve soluksuz düşlerimde hatırlarım seni

Gecenin bomboş sessizliğiyle seni duyumsarım.
Sensiz geçen gecelerde güne uyum sağlarım.

Sonsuz gecelerde sensiz anlarım,
Mana veremediğim ağlamalarıma...

Günler zor. Zorluklarla ve hızına kapıl

Boş sokakların ıssız kaldırımında
Hep avare yürüyen
Yalnızlık türküsünde dize olmuş
Hep aynı sızılı ezgiyle çalınan kalpler gördüm.

Penceresiz evlerin düşsüz balkonlarında
Yırtılmış hıncı göğsüne yerleşmiş kadınların
Gözyaşlarıyla yıkanmış
Yine de temizlenememiş adamları gördüm.

Gözyaşl

Geçici öfkeler vardır hayatta. Hoyratça gelir. Nedeni çok basittir bazen. Kimi zaman da destekli. Kalıcı aptallıklara neden olur dudaklarımızdan çıkanlar. Sonra ismini “Kusura bakma.” koyarız. Peki, nedir kusur? Örtülür mü? Unutulur mu? Bahane mi? Can yakar mı? Kusursuz insan var mı? Gönlümüz ne kad

Yediğinizde ağzınızda güzel tat bırakan, yedikçe ya da içtikçe mutlu olduğunuz besinler var mı ? Benim var. Mesela Konya, mesela İstanbul, mesela kitap okumak... Konya'da bir şey var, okuduğum, doyduğum, büyüdüğüm, öğrendiğim, ağladığım şehir, öyle bir şey var ki... Semazen gösterisi izlerken, kahve

Albert Camus’un kitabını baskılayacağı sene: 1942. O dönemlerde II. Dünya Savaşı gün geçtikçe daha kötü bir hâle gidiyor. Birey ve varlık, değeri kül olurmuşçasına yok oluyor. Hayatta bir gün önce nefes alabilen, dünyayı görebilen insanlar iki gün sonra yok, ülkelerin kaderi desen... Bir muammada.

Bir yudum aşkınla yetindim yıllarca
Sesimi çıkarıp da bir şey demedim
Solumda koptu nice fırtınalar
Rüzgara kapılıp da yel demedim

Gözlerindi beni senelerce avutan
Bakışlarındı yüreğimdeki közü diri tutan
Sabırla gün gün yaprakları kopan
Bir takvim parçasında gel demedim

Nice sırlar s

Top peşinde koştuk çocukken,
Misket oynadık, ağaca daldık,
Çamurdan arabalar yaptık keyfimiz gıcırdı,
Bazen ebe olduk, saklananları aradık,
Bazen eşek olduk, yine de yıkılmadık!

Hayatı tanımaya başladık,
Salça ekmek sürerdik, ekmek arası şekerleme yapardık.
Bulduğunda yer, bulamadığında aç

Senin diyorum senin hislerin ve sen…
Öyle karmaşık ki öyle ne istediğini bilmez.
Gel desem geleceksin biliyorum,
Ama bildiğim bir şey daha var seninle ilgili benim ile ilgili…

Tam bir olacakken ansızın gidişlerin olacak benden.
Bir anda sebepsizce susmalar girecek aramıza,
Yeri gelecek günl