Lavinya Dergisi 4. Sayısı

Güneş, karanlıkta kalan her şeyi açığa çıkarır. Böylece gerçekler, sır perdesinin de açılmasıyla birlikte sahnedeki yerini alır. Oyuncular, seyircilerin karşısına çıkmak için özenle hazırlanır. Makyajlar yapılır, saçlar taranır. Aynalar, görünenin ardındakini yansıtır. Ancak maskeler tüm duyguların

Son bir şarkı daha çalacak,
Öyle gideceğiz bu mekandan.
Sessiz bir vedanın çığlığı olacak,
Ve kadehler şerefe değil,
Yaşanmayanlara kalkacak.
Bazılarımız içine atacak bu zehri
Bazılarımız sarhoş kafayla karanlığa
İnsan kusmazsa içindeki acıyı
Ya kendine yapacak kötülüğü
Ya sevdiklerine
Olanlarsa art

Doğmak, büyümek, yaş almak... Her anı özeldir ama… Bir başkadır gözünü açtığın ev, kokusu, koşturduğun odalar. Aynı gökyüzünü taşırsın gölgen misali yanında lakin çeker seni işte oralar. An gelir sıkar seni sorular. Fısıldar kulağına sesler. Bugünkü kibrinden sıyrılan o saf duyguların verdiği cevap

İstedim ki kafamdaki insan ol,


Seni hayal ettiğim gibi kal,


Ben seni öyle bir yere koydum ki,


Hep orada dur, gözünü alçaklara dikme,


Sabitlen, seni gördüğüm yerden inme.


Ama olmadı, yapamadın sen de.


Ben öyle i

Dar geliyor artık sokaklar, boşluklarda süzülen ruhlar. Ben kendimi, kendim olarak geri isterken Tanrı'dan, dönüp dönüp dua ettim bu olanlardan dolayı. Neydi benim günahım demekten alıkoyamadım kendimi. Ben kendime bunu yapmıştım ama, bunun da bir nedeni vardı. Sanrılar, mide bulantıları ve daha faz

Bedenimizin gıdaya ihtiyacı olduğu kadar ruhumuzun da vardır. Peki ruhun gıdası nedir? Elbette sorumuzun cevabı kişi veya kişilere göre değişebilir. Kimine göre bu müzik dinlemektir, kimine göre okumak, kimine göre ise başka şeylerdir.
Müzik ruhu dinlendirir, okumaksa insanı olduğu yerden alır, baş

Yirmili yaşlar benim için fırtınanın tam ortasında kalmak gibiydi. Rüzgarın benden alacağı şey ya üzerimdeki toz olacaktı, ya da tozlarımla birlikte rüzgara kapılıp gidecektim. Hem seçim yapacak kadar akıllı hem de rüzgar karşısında titreyen yaprak gibi korkaktım. Herkes kadar düştüm yirmili yaşlard

Kıyısına vurmuş denizin balıklar, OKUMAYA DEVAM ET

Yaralandığımız yerden öğretiyor hayat yaşamayı…

Bırakın esen rüzgar dağıtsın saçlarınızı. Bırakın o yağan yağmur sırılsıklam etsin sizi. Açın ellerinizi ve bir kere olsun gökyüzüne bakın.
Hayat telaşında kimi zaman kahkahalar atarken kimi zaman gözyaşlarına boğuluyoruz. Yaralanıyoruz. Peki nedi

O kısacık anlar gözümün önünde
canlanır,


Yaşam belki de o kısa anlarda gizli.


Koskoca zamanda akan bir pınar gibi,

Bakıldığında görülen insanın sureti midir? Boyu, kaşı, saçı? Hangisidir asli ilgiyi çeken? Derine bakmak, öz gerektirir mi? Var mıdır kusursuz, plastik seven? Ya şu sahicilik ne ola ki? Ejderha alevi mi duyguları küle çeviren? Kaç yangın vardır bedeni değiştiren? Nasıl çözümlenir ruh, iki ayağı üstü

Açan çiçeklere özenen kalbim


OKUMAYA DEVAM ET