Sesime değen, senden esen bir ince rüzgâr Ürpertir sözcüklerin düşünü dilimde Çekingen bir telaş yokluğu hecelerken bir bir Konuşabilsem dökülecek damlalar gözbebeklerime… Gözüme değen, imgelerin başkenti yüzün Çillerin toprağa serpilmiş açmaya hevesli gonca gül... Mevsimlerin uçarılığında sevdalı bir ömürde Sessizlik dilime serpilir suskun sözcüklerde... Kirpiklerim suskun bir ağıtın bekçisi Okları hüznün kederiyle büyüyen narin tellerden Kimseler görmesin, duymasın diye Yılların yorgun sesini saklamışım iç cebime… Sensizlik; Ömre serpilen sessizlik, Sessizlik; Ömre serpilen sensizlikmiş…