Lavinya Dergisi

OLMUYOR, OLDURAMIYORUM
Alev YALÇIN DELİTUNA

Ne güzel şey yalnız olmadığını bilmek, Dengesini yitiren evrenle bir olup gönlünü eylemek…

Soğuk bir gecenin ayaza kesmiş Satırlarında tanıştık biz seninle, Yosun tutmuş uzun cümleler yazdım Seni anlatmak için titrek ellerimle. Gün aydığındaysa küle çalmıştı rengini, Yapraklar vurmuştu yerden yere kendini. Etraftaki her şey bana ait yerli yerindeydi, Bir ben dönememiştim özüme, Mevsim doyasıya güzünü yaşarken, Kalakalmıştım sadece yüzünü hayal ederek… Sonra acımıştım kendime, Hiç olmayacak bir gönülde filizlenen çiçeğime, Ne olurdu sanki görmeseydim seni, İçime düşen ateşini söndürebilseydim, Durduk yere uykusuzluğu başıma musallat ermeseydin, Herkes gibi yaşamaya devam etseydim, Buzdağının ardındaki su damlacıklarını Oynamak zorunda kalmazdım, Bin kere, yüz bin kere of, Başladığım yerden sana sesleniyorum, Şimdi dönme vaktidir, Ayaklarım geri geri gidiyor.