Lavinya Dergisi
YALNIZLIĞIN BEKLENTİSİ…
Mehmet YILDIRIM
Ben zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?
Sessiz bir akşamın son demlerinde başladım sigaraya,
Yanımda kimse yoktu,
Yarınımda da,
Her şey bir anda olup bitmiş gibiydi,
Doğdum, yaşadım ve öldüm,
Kolay mıydı bu kadar?
Oysa yaşarken o anı, ne kadar da sızlamıştı kalbim;
Ne kadar acı varsa hissetmiştim tenimde.
Bir yağmur yağsa da söndürse şu içimdeki ateşi,
Bir el dindirse şu gönlümün hüznünü,
Diye diye uykusuz kaç geceyi gündüze bağlamıştım,
Olmadı, başaramadım bir türlü hakkıyla yaşamayı,
Ne yaptımsa yetişemedim insanlara,
Mutluluğa,
Hep geride kaldım,
Hep bir adım geride ve eksik,
Eksik kalmak ne demek bilir misiniz siz?
Belki bazılarınız anladı bile çoktan beni,
Bazıları hâlâ ne dediğimi sorguluyor,
Hayatta böyle işte,
Biri yürümeyi öğrenmeye çalışırken,
Birine koşmak hediye ediliyor,
Emeklerken bile tekme yiyen insanlara,
Koşanlar şükret bu haline diye öğütler veriyor,
En çokta kalbim,
Kalbim bu şehrin ve bu dünyanın zindanında,
İyi biri olmaktan hiç vazgeçmedim,
Belki de iyi biri olmak isterken kaybettim kendimi,
Bunca kötülük benim eserim mi?
Yoksa hayatın mı?
Yoksa dünyanın mı?
Kim üstlenecek bunca günahı,
Kim yanacak benimle birlikte?
Dünyada olduğu gibi cehennemde de yalnızım herhalde,
Bu kadar haklının yanında elbette öyle olacaktı,
Bir kötülükler prensi bir ben,
Geri kalanı hep masum,
Hep mağdur,
Öyleyse yakın beni diri diri,
İçimin yangınına gram fazla gelirse namerdim,
Bir ben birde öksüz şairliğim,
Bu şehri şiirlerle donatarak gideceğim bu dünyadan,
O zamana kadar kalem mahkum,
Kağıt özgürlük,
Susma be adam,
Sustukça boş kalacak bahçeler, parklar,
Dolup taşacak zindanlar, mahpuslar…