Kırılmış bir kalemden dökülen mürekkep gibi

Bende savrulmuş dökülüyorum sana ansızın

Yüreğimde taşıdığım sevdanın yükünü

Ne yapsam hafifletemiyorum bu aralar

Kırmadığım kadar pot kırdın insanlara karşı

İçimde saklamaya çalıştıkça belirginleşiyorsun

Göstersem sevgime yazık olacak biliyorum

Göstermesem içimde keşkeler kuyusunda boğulacağım

Sen ne kadar anlarsın sevmekten bilmiyorum 

Ben seni sevmeye belki her gece yeniden başlıyorum 

Hayat yoruyor, saçlarımda aklarla uyanıyorum güne

Ve seni düşündükçe bir tay koşturuyor içimde yeşillere

Bir çocuk beni yeniden genç kılıyor düşüncelerimde

Her şeyinle kabullendim seni

Çatık kaşında aşkımın içinde

Huysuz yanlarında, sert tavırlarında

Yine de konuşturamıyorum şu dilimi karşında

Aşk lâl olmaya davetiye çıkartıyormuş insanı

Öğrendim

Öğrendim ve yenildim

En güzel yenilgim desem zorlanıyorum artık 

Yenilmeseydim desem sana haksızlık ederim

Kararsızım

Ve sanırım birazda çaresiz

Öyle zor ki her şeyi yoluna koyması

Hayatı beklerken seni kaybediyorum

Seni beklerken de hayat ellerimden kayıp gidecek

Biliyorum

Tercihler üzerine kurulu bir dünyada

Ben neyi tercih etsem öbürünü kaybediyorum

Peki seçimlerin hepsi mi bir vazgeçiş

Bildiğim kadarıyla ben her seçimde bir şey kaybettim 

Yine de kazandıklarımla kaybettiklerimi tartsam

Kaybettiklerim ağır gelir

Yanlış seçimlerimde mi yoksa vazgeçtiklerimden mi

Bilmiyorum

Yine zorlu bir seçim

Ve bu defa sınav konusu aşkın ta kendisi 

Ben çalışmadım üstelik bilgisizim

Sevilmediğim her anımın anatomisi karşımda

Üzgün duran bu görsele baktıkça 

Yaşamayı tercih etmek istiyorum

Bir yanda da senin gözlerin

Ben bu ikilemden asla çıkamıyorum…