Yeniden inanmanın mevsiminde

Ufka tutunmuş düşlerin muhtaçlığında

Bulutların sessizliğine yükleniyor umutlar

Beklenmedik yağmurlara sığınak...

Dönüşüyor ellerimdeki bir demet sevgi

Bulutsuz mavi bir gökyüzü hayalinde

Sığınacak bir duvar arıyorum durmadan

Durmadan saklanacak bir sığınak...

Ne zamanki inanma mevsimine kapılsa düşler

Yüreği bin kere, bin yerinden duvara çarpıyor

Ayakta duramayan göçebe düşlerin yaslandığı

İnsanın içindeki duvar o dilsiz sığınak...

Aldanma mevsimi bu...

Sonra da mecbur, sonra da muhtaç

Sağanak hüzünlerin koyu rengine bulaşmış  

Duvar sığınağında yaşamaya...