Mevsim bir türlü yaza dönmedi, Çiçekler açtı da boynunu eğdi, Güneş de onlara hak verdi, Yüzünü iyice gizledi. Ne güzel şey yalnız olmadığını bilmek, Dengesini yitiren evrenle bir olup, Gönlünü eylemek, Kendi karanlığında başkaları da Kör olsun istemek, Doğru mu yapıyorum bilmiyorum ama, Bu aralar ben tam olarak da bu’yum, Biraz bencil,biraz kötü,azıcık huysuz Ama en çok da mağlubum artık.