Oyuna eşit başlamış olsak da Gidişat bu eşitliğin dengesini bozmuştu. Benim duygularım ağırlık kazanırken, Seninkiler hafif kalmaya devam ediyordu. Ben senin hakkında bir ton şey bilirken, Sen benimle ilgili sadece birkaç kilo kadar biliyordun. Aklım fikrim hep sendeyken, Ben sende o kadar var olamıyordum. Seni merak edip soru işaretleriyle dolarken zihnim, Sen genelde nokta ile idare ediyordun. Ben hayalinle havalarda uçarken, Sen yere kök salmış halinle devam ediyordun. Kalbim dolup taşarken seninle, Ben senin kalbinin bir köşesinde Küçücük bir yer edinebildim sadece. Benim kalbim kırıldıkça, Seninki sapasağlam yerinde duruyordu. Ben kalben yorulurken, Sen sadece zihnen yorgun hissediyordun. Kalp ve zihin ne kadar farklıysa, İşte biz de o kadar farklıydık, Ve uzaktık birbirimizden. Kesişim kümemiz sıfıra yakın, Ve eşitlikten de bir o kadar uzaktık. Oyunun sonu görünmüştü artık. Galip belliydi, mağlupsa üzgün. Boynu eğik ve kalbi kırık bitiriyorum bu oyunu. Yeminler ediyorum, Yok bir daha böyle bir oyun diyorum. Alıp gidiyorum kendimi, Çekip çıkarıyorum ben beni bu eşitliksiz ilişkiden. Ben gidiyorken sen kalıyorsun tabii ki, Son bir kere daha aramızdaki eşitsizliği yüzüme vurarak.