Lavinya Dergisi
AŞK KEHANETİ
Sevdanın sabrı bitmiş bu yüzyılda,
Hatır ise düşmanlığa yenilmiş bir vaziyette.
Korkaklar dolaşıyor ortalarda sahiden yok mu seven?
İnanmak istemiyorum, bu hale gelmiş olamaz dünya.
Büyük şehirlere aşk küçük gelir derler hep.
Sahi o kadar doğru ki bu söz, yok yalan diyen.
Herkes talihine yanık, yok gönlün sözünü dinleyen
Sanma geçer bu, aşk kehanettir; cihan yansa söndüremezsin suyla.
Büyü dediler aşka, geçtiğimiz yüzyılda
Kahinler yargılanmalı öyleyse, her birimizin gönlü olmuş talan.
Dümdüz yolda; yuvarlandık yokuştan, takıldı ayağımız taşa.
Öyle merhemle geçmez bu yara, yâr gelmezse daha.
Bir silüeti belki beklediğim, belki de ruhu.
Lakin öyle temiz sevdim ki seni bir bilsen
Uzak tut o kirli düşüncelerini benden.
Saf kalmak istiyorum, kötülüğün yüzünü görmeden.
Bir yüzyıllık daha tahammülüm kaldı sana
Bağladığım kör düğümleri de çözüyorum artık birer birer.
Özdemir Asaf’ın dediği gibi;
“Ya başkasını seversem,
İnan o zaman, seni hayatım boyunca affetmem.”