Hani soruyorlar ya, Gitmek mi zor kalmak mı diye? Gitmek derim... Gittiğin yer senin belki çok mutlu olacağın bir yer olsa dahi gitmek derim... Gidiyorsun ve arkanda bırakıyorsun koskoca geçmişi... İlk defa gitmiyorsun defalarca gitmişsindir de ilk defa bu kadar acıtıyordur... Muhakkak senin de hayatında gidenler oldu, Unuttukların ya da halen unutamadıkların, Hani küçükken yere düştüğünde yara izi kalır ya, Kimisi çabuk iyileşir, kimisi hala aynıdır. Öyle işte. Ve, aslında kalan hep üzülendir... Ne kadar belli edilmezse de yüzlerindeki maske saklamıyor mu gerçeği? İçi kan ağlar da kimse fark edemez en çok da en çok da bu acıtır. Bir kelime dökülemez dudaklarından dökülemez... Hepimiz gittiğimiz yerde aslında bir parça geçmişin izini taşımıyor muyuz yüreğimizde? Ve hayat gitmekten ibarettir çoğu zaman; Bazen ailenden ve sevdiklerinden ayrılış, sana göre bir bitiş ve bir o kadar da yeni bir başlangıçtır... Belki de bu yüzden zordur gitmeler... Gitmek istemene rağmen gidememene... Şair diyor ya hani; Şimdi gidersem geride aklım kalır yüreğim kalır, uykularım kalır diye... Gideceğimiz diyarlarda kim bilir belki de kaf dağı ardındaki masalların mutluluğu bekliyordur bizi.. Ama yine buruk yine yarım ve eksik yaşıyoruz o mutluluğu… Kalanlara sabır düşerken nasiplerine, Gidenlere ise bir tutam hüzün mabedi yerleşir yüreklerinin en güzel köşesine...