Suların çoğalmasına inanırım Deltanda uyuyor bir taş Gittin uzadı gece Kuşlar örselenmiş Göğün sessizliğinde Kuşlar başlamadan kayıp İnsan bir taşa benzer Soğuk bir mezar taşına Dokundukça yalnızlık tarifesi Pişmanlık düğümü her acının Alnım kendini unuttu Akıp durdum hep sana hep sana İçerisi bir imdada yetişmek Umutlu, telaşlı, diken üstü Tünel her eve uzak/çıkılmaz Geceler de bir kuyu Kırağı düşmüş saçlarıma Durup durup siyaha tırmanıyor Geçilemeyen çağ Çemberin dışındayım Tutsağım, çok katil hatırlamak Bugün ne varsa öldürüyor