Tutuşmuş dizelerin kokusunda gizlenen Yakılmış yüreklerden geriye kalan küllerdir İçimde üşüyen şehirde uçuşan Göğsümü dağlayan hüzün Gözlerimde dağılan kül rengi bulutların Sessiz iç çekişleridir. Yalnızlıkların gezindiği düşlerimdir Ömrün yeşil sarı çimlerinde ayak izleri... Yersiz yurtsuz avare gezinirken şehrimde Sevdanın sığınacağı yalnızca yürektir Savruk rüzgârlarla uçup giden… Her şey silinmiş keskin kağıttan Bir tek şiir kalmış Ve şiire musallat olmuş adım... Uzun yolların bekleneni Bir küçük keder muskasıdır Boynumda siyah ipi, ipi kendinden inançlı... Umarsız çığlıkların son durağında Ölüm kadar yakın Aşk gibi esmer Bir dar ağacında Kendine(i) esen/asan bir rüzgardır yalnızlığım...