Kalk gidiyoruz! der gibi plansız ve aceleci

Ne işimiz var! kadar üşengeç adımlarla,

Bir ileri iki geri çarpıyor kalbim,

Yokluğunun kayıp atlasında...

Zihnim şelale gürültüsünde sağır 

bedenim göl sessizliğinde hareketsiz 

Çaresiz, ayaz, yalnız adımlarla

 dönerken gün geceye 

Güneşin ışıkları sıyrılırken ağaçların saçlarından 

Avuçlarımın içinden geçer yokluğun,

Anlarım ki!

On iki saat gündüz fakat,

İnsanda gece eşit değildir gündüze...

Değil;

 su maviye ölçü ,

ve değişen iklim üşüyen ellerime çare,

bu şiir yokluğuna,

gece uykusuzluğuma,

varlığın sensizliğe...

Duyulmamış bir masal tadında

Yazılmamış bir şiirin yokuşundayım.

Düşüyorum...

İklim değişiyor fakat,

Üşüyorum...