Yeni günü avuçluyorum her kalkışımda, Bu sefer olacak diye diye kendimi kandırıyorum, Sövüyorum yedi ceddine viranelerimin, Şöyle sağlam bir silkeliyorum çaresizliğimi, Her seferinde de kendi enkazımın altında eziliyorum. Derdim başımdan aşmış, dağ olmuş Yollarım çatallanmış çıkmazım olmuş Uğultusuna kapılmışım her esen rüzgârın, Bir kendimi bulamamışım, hep aramışım Düşlerim yıllanmış, ben hepten eskimişim. Bana baktıkça etraftakilerin gözü kamaşmış, Üstelik kendimi aydınlatacak ışık bulamazken, Anlatamazsın da kimseler inanmazken, Suretinle ruhunun akıl almaz ikilemindeyken, Gördüğüne kanan gözlerin suçu ne? Gönül elbet gördüğünü baktığı gibi düşler, Ben şifa olamamışım kendime bile, Başkalarına derman olacak güç yok bende, Uman varsa yaklaşmasın ,kaçsın Kimse benim dalgalarımda dinginlik aramasın. Dört nala koşuyorum deli misali, Saldım epeyce benden öte bir beni, Sağa sola çarpa çarpa arıyorum kaybettiklerimi, Odamdan süzülen bir ışık bulup, umutlanıyorum Bu sefer olacak diye diye kendimi kandırıyorum.