Bir çocuk var yalnız, yapayalnız. Tanıdık geliyor mu? Sandınız… Vücudu topyekun acılara sığınak, Kalbi kan ağlayan yüzü gülen çocuk. Dünyaya geldi ayın son dördünde, Gördü bütün acıları hayatının ilk gününde… Sevgiye aç kalan yumuşacık kalbiyle, Hasret tüm dünyadaki iyiliğin sesine… Yaşarken öğrendi, boyundan büyük çilesi, Hani derler ya, yuvarlanıp gitti… Bu küçük çocuk kendi kendini yetiştirdi, Gülerken ağladı, ağlarken gözyaşlarını sildi.