Gözlerim seni arar tüm yalnızlıkların kıyısında,
Kalabalıkların içinde kaybolurum, her defasında.
Oturuyordun kaldırımın kenarında, sokaklardı derdin de dermanında.
Benim aradığım sendin seninse bir başkası oysa.

Ben seni özlediğimde sığınırdım anıların kapısına.
Zaten bir tek anılar bırakmaz

Kaldırsam ellerimi gökyüzüne, bulutlarla buluşur muyum?
Belki o uçsuz bucaksız semada hayallerimle kavuşurum.
Yeryüzü acımasız çekiyor içine kara toprağın,
Oysa gökyüzü öyle mi? Umutlar hep yarınların.

Toprağın kokusunda yaşamı bulduğun vakit,
Bil ki insana bahşedilen en değerli duygu bu ümit

Annemle birlikte her hafta sonu anneannemi ziyarete giderdik. Bugün de o günlerden yalnızca biriydi. Biz ona her gittiğimizde kapıyı çok büyük bir ümitle açar sonra da yüzü düşer, bizi içeri alırdı. Birkaç sene önce buna anlam veremiyordum. Üzülüyordum da içten içe. Bende üzülmesin diye ona minik re

Gözlerin bakışlarımla karıştığında kendimi bulurdum her anında,
Karmaşık duygularım anlam bulurdu göz pınarlarında,
Saklandın sanmışım, meğer kalbini kapatmışsın bana.
Seni görseydim nasıl dönerdim divane-i aşka

Bir silüet yaşıyor sanki içimde aşkla
Bir bebek gibi büyütüp gururlandığım hisse

Küçüktük ikimizde. Onu ilk gördüğümde çok heyecanlanmıştım. Sanki bir şey olmuştu kalbime. Annem okula götürüyordu, okulun ilk günü kapıda karşılaştık. Bir anda başım döndü, bir rüzgar çarptı yüzüme. İçimi şenlik kapladı; ona bakınca, tüm okul stresimi unutuvermiştim. Anneler tanıştı girişte, sonra

Ansızın olan şeyleri sevin;
Bir an da boynunuza sarılanları,
Üzerine çok düşünülmeyen iltifatları,
Ağaçtan düşen o kuru yaprağı.


İlk düşen kar tanesini sevin mesela,
Camınızı buğulayan yağmur damlasını,
Çıkarı olmayan nasılsınları,
Saksıdaki ilk filizin yaprağını.


Bazen de bir gün d

Aynaya bakıyorum ve kendi yüzümü görüyorum. Gördüğüm yüz her gün aynı olmasına rağmen farklı görünüyor bana. Gün geliyor çok sevimli geliyor yüzüm, aynaya girip sevesim geliyor. Gün geliyor yansımamdan sıyrılıp gitmek istiyorum. Anlamıyorum her günkü ben neden ben gibi hissetmiyorum? Baktığım zamanl

Akşam yedi suları, tren sekiz buçukta kalkacak. Ben de garda oyalanıyorum. Bir banka yerleştim. Önümden gelip geçen insanlara bakıyorum. Kimisi bir şehre gidip yeni maceralara yelken açarken arkada bıraktıklarıyla ilerliyor. Kimi de gittiği yerden anılarıyla geri dönüyor. Düşününce hangi seçenek dah

Cumhuriyet dönemi şairlerinden olan Özdemir Asaf, 11 Haziran 1923’ de Ankara’da doğdu. Gerçek adı Halit Özdemir Arun’dur. İlk-orta öğrenimini Galatasaray Lisesi’nde yaptı. Devamında Eğitimini Kabataş Erkek Lisesi’nde tamamladı. 1942 yılında Kabataş Erkek Lisesi’nden mezun oldu. İstanbul Ünive

ÖZET:
Kültür insanlığın oluşumundan bu yana şekillenmesini sürdürmüş ve içinde bulunduğumuz toplumun değerleriyle birlikte yeni nesillere taşınmaya devam etmiştir. Bu bağlamda kültürün kişinin özünde olmamasına rağmen sonradan edinilen ve bizden sonraki nesillere aktarılan bir değerler bütünüdür. H

Karlı bir aralık ayının akşamında elem içinde yürüyen bir kadın, üzerinde uzun paltosu, kışlık örme elbisesi ve çizgili atkısıyla tipinin getirdiği rüzgardan uçuşarak yürümeye çalışıyordu. Sokağın en köşesinden önünü görmeye çalışarak gelirken hızlı hızlı yağan kar ayak izlerini siliyordu. Bu şehird

Geçmiş gelecekle apayrı gelir bize. Bugün şimdideyiz, dün geçmişteydik, yarın ise gelecekte olacağız. Biz her zaman geçmişe bir adım geri, geleceğe ise bir adım ileriyiz. Zaman gelip geçiyor. İnsan ardı ardına geçen günleri anlayamıyor. Günler geçerken insan kendini sürekli teselli ediyor. Peki o te

Duygularımı içten yaşamayı severim ben. İçten dediysem kimse anlayamaz beni, sevinince çok içten gülerim ben, üzülünce sağanak yağmur gibi ağlayabilir, sinirlenince toprağın çatladığı o an gibi yeri oynatabilirim ben… Kaygılarım vardır benim; geleceğimin denizinde ilerlerken kayığın beni götüreceği

Sevmek ne ile ölçülür hayatta? Bir ölçüsü var mıdır sevmenin? Seni çok seviyorum derken derecesini ölçebilir miyiz sevmenin. Hani bana değer vermedin deriz. Sevmek en büyük değerdir aslında bunu hiçbirimiz bilmeyiz. Çünkü yetinemeyiz. Derecesini bile bilmediğimiz sevginin hesabını kitabını yapmayı ç

Ağlıyorum bugün yine. İçim dolmuş, durduramıyorum kendimi. Karardım gece gibi… Yılların birikmişliği var sanki üstümde. Düşüncelerim düşündükçe sinirlendiriyor beni. Fırtınalar kopuyor içimde. Dışarıya bağırıyorum çığlık çığlığa. Kendi halimden korktuğum kadar korkutuyorum da… Ama ne zaman geçse bu

Geçen cumartesi Sebahat Hanım evi süpürecekti. O gün dizlerinin ağrısından sürekli şikayet ediyordu. Ama onda da her yaşlı teyzenin tez canından vardı. Elektrikli süpürgeyi bir oraya bir buraya savurmaya başladı. Bugün bir özensiz yapıyordu. Hepimiz şaşırmıştık. Esasında titiz bir hanımdı Sebahat. H

Acılar birikiyor içimde.
Yağmur gibi yağıyor göğsüme,
Yıkansam bende dertlerimde…

Döküldükçe tepeden dertlerim,
Akıp gitse içimdeki kirlerim…
İçimde biriktirip neyleyim?

Arınsam diyorum, gitsem uzaklara.
Kendi kendimi bile tanımadığım diyarlara.
Bıraksam tüm anıları, kalanlara…

Açılsa

Derme çatma bir evin bahçesinde oyunlar oynardım. Okula başladığımda ayakkabım yırtıktı ama aklım hala muzırlıktaydı. Bir günü yaramazlık yapmadan geçirmezdim. Evdekiler artık benden usanmıştı. Hurdadan aldığımız bisikleti tamir edip kullanılacak hale getirebilmiştim. Tamir işlerinden çok iyi a

Bir çocuk var yalnız, yapayalnız.
Tanıdık geliyor mu? Sandınız…
Vücudu topyekun acılara sığınak,
Kalbi kan ağlayan yüzü gülen çocuk.

Dünyaya geldi ayın son dördünde,
Gördü bütün acıları hayatının ilk gününde…
Sevgiye aç kalan yumuşacık kalbiyle,
Hasret tüm dünyadaki iyiliğin sesine…

Yaşa

Hep bilmek isteriz, her zaman onun için uğraşır, didiniriz. Bir şeyler öğrenince kendimizi bilgili hissederiz. Ama bilmeyiz ki bilmek sonsuz bir nehir gibidir. Bir şeyi bilsek öteki eksik kalır. Bundandır ki ne zaman bir şeyi biliyorum desem, düşünürüm içimden…
Bilince üstün sayarız kendimizi diğer

Bir yolculuğa çıksam diyorum.
Otursam cam kenarına, dayasam kafamı,
Hızla giden arabanın titreyen camına.


Düşse yine aklıma hatıralar,
Duygulansam yine gözlerim dolsa,
Özlemden burnumun direği sızlasa...


Bir müzik çalsa radyodan,
Alıp götürse bizi yol boyu,
Çocukluk hatıralarıma

Her zaman en mükemmeli istiyoruz. Her şeyde tam olalım, eksiksiz, kusursuz… Biri bir şey yaptıysa biz neden eksik kalalım? O yapabiliyorsa biz ondan daha iyisini yaparız. Hep tam olmak için çabalar durur ama hiç tamamlanamayız. Kendi eksikliklerimizi tamamlayamayız bir de üstüne kalkıp başkasının ek

Her gün tek başına bir cam kenarında otururdu Aysel. Küçük evinin penceresinden yoldan gelip geçene bakar, insanlar geçtikçe iç çekerdi. Kimisi çocuğuyla el ele, kimisi nenesinin kolunda, kimisi sevgilisiyle…
Karşı apartmanda oturan yaşlı teyze, her gün balkondaki çiçeklerini sulamaya çıkardı. Nadi

Hayat bir nehir gibi aslında, doğumunla başlayıp ölümünle bitiyor. Kaynağından çıkan su ile kuruyan bir su birikintisi gibi … İkisi de su ama biri başlangıç biri ise son… Nehir, başlangıçta çok tatlı gelse de üstüne yağmurlar yağıyor, taşıyor. Durmadan hızla akıp ilerliyor. İçinde yosunlarla her g

Yanıltmıyor beni manzaramdaki yüz ifadeleri,
Hepsinin içinde birer birer kaybolmuş benlikleri,
Yaşamak gibi değil anlattıkları besbelli.
Gördüğüm yüzlerde bin bir karakter izleri.

İnandırmıyor kendilerine içlerindeki ruhları,
Gözleri görse de gerçeği, bırakmıyor vicdanı,
Anlıyorum o zaman, s

İnsanların görünen yüzlerinde ne var hiç kimse bilmiyor. Bazen en yakınlarımız bile… Kimi insanlar arka yüzümüzdekileri görmemeyi tercih ediyor, kör kalıyor o sayfaya. Kimileri açıp okusa da anlamıyor bizi ya çeviriyor sayfayı ileri ya da karalıyor orada yazan cümlelerin üstünü…
Hiç kötü bir kapağı

Kimse görmedi içime akan yaşları,
Gülüşlerin ardında kalan acıları,
Hayat her gülüşün bedelini ödetiyor.
Kimsenin kimsede hakkı kalmıyor.

Yürekler katılaşmış artık, kimse söyleneni anlamıyor.
Gözler kandırılmak istiyor, gerçekler acıtıyor.
Ruhlar kendi aleminde kimse kimseye dokunmuyor.
Her

Dergi, belirli aralıklarla yayımlanan basılı veya elektronik olarak sunulan bir iletişim aracıdır.
Günümüzde teknolojinin hayatımızda vazgeçilmez bir şekilde yer almasıyla basılı dergiler yerini e-dergilere bırakmaya başlamıştır. Hayatın her alanında olan teknoloji, hayatı kolaylaştırmak ve geliş

Her seferinde hiç bilmiyormuş gibi yeni umutlarla tazelenen gönlüm,
Ayrılıklar için uzun yollar gitmek gerekmezmiş en çok sende gördüm.
Bir kırgınlıkla başlar bütün doldurulamaz boşluklar;
Ben gözlerindeki çaresizlikte sana özlemimi gördüm.


Her anlamak isteyişimde seni, bir başıma bıraktın y

Hiç fark etmeyiz bazen yaşadığımız çoğu şeyi. Genelde mutlu oluruz o anlarda çünkü mutluyken kendimizden geçeriz. Bir şarkının ritmine kapılıp gitmek gibidir böyle anlar. Ya üzgünken, tüm detayları kurcalar aklımız. İşte o zaman şarkının sözlerini duymaya başlarız. Hayatın pürüzlü akışındaki gibi de

Görüyor musun gökleri delip geçen,
Semada buluşup sonsuzluğa bürünen,
Her gökyüzüne kaldırdığımda kafamı;
Yeniden kalbime umudun duygusunu ördürten.
Kalbimde yerini almış en güzel duygusun sen.

Yüzler hep aynı caddelerde, meydanlarda.
Benim asıl aradığım göğün masmavi ufkunda.
Her gökyüzün

İnce bir ipin üzerinde yürür gibi hayat, tepende masmavi gök, ayaklarının altındaysa derin bir boşluk. Topraktan geldik toprağa gideceğiz derler; o toprağın altından kaç metre aşağıya düşeceğiz ya da hangi boşluktan sıyrılıp gideceğiz?
Hayatta böyle sanki, özenle yürüdüğün o yolda; kararlar, seçiml

Canlı olmak bir arada birbirine muhtaç bir yaşam demek aslında. İnsanlarda, hayvanlarda ve bitkilerde bile bir arada daha canlı ve coşkulu bir yaşam oluşuyor. Bir arada yaşamak doğanın kanunu, ne kadar hayatın içindeki yaşam tarzları değişip gelişse de birbirimize fayda sağlamak için birlikte ve

Kafamın içinde tonlarca söylenecek söz birikmişte ben susmuşum. Söylesem kim anlayacak diye bir sitem edip en yakın dostuma anlatmışım tüm olanları. İçim… En yakın dostum yine benim. Bana beni anlatan yine anlıyorum ki benim. Kendimi en çok dinleyen de benim. İnsanın kendisini dinlemesi için ya duva

Ruha sığmayan sızılar birikmiş gibi gönül kapılarında.
Belki de yaralardır kabuk bağlayıp üstü kapanan her defasında.
Sürekli elimiz giderdi yarayı kanatacağımızı bile bile yolmaya,
Nedenler bazen anlam taşımıyor kanamış yaralarımıza.

İçten sessizlikler böyledir, gönlü buruk kalanlarda.
Bugü

Herkeste birçok yön vardır. Her yaşanan olayda verdiğimiz tepkiler gibi değişiğiz hepimiz. Her an değişebiliriz. Bir bilmecede yer almak gibidir insanların farklı yönlerini anlamak. Herkesi tek kalıba sokmak yerine yaşantılara göre insana değer ve anlam katmak. Gördüğümüz değildir çoğu zaman bir ins

Asırlardır beklemiş gibi kalbim yeniden heyecandan çarpmayı,
Gözlerinde akan ırmağın benden başka bilen var mı anlamını?
Ya derinliklerinde kaybolmanın gözlerindeki gölgelerin,
Yaşamı sevdirdi yeniden bana gözbebeklerin.

Bir akşam vakti ansızın gelen düşüncelerin içindesin,
Gözlerinle düşünce

Sevgiler hayallerle karışmış çokça. Hayal kurmak güzel olsa da insanlar birbirinin hayaline daha çok inanıyor gerçeğinden. Hayallerde kurulan muazzam sevgilinin gerçekte olmadığını görünce hayal kırıklığı başlıyor. Aslında tüm sevgiler gerçeğinden çok hayaline inanıldığı için kayboluyor. İnsan tüm b

Çoğu zaman hayatın akışına kapıldığımızda hiçbir şeyi çok detaylı düşünmeyiz, sorgulama gereği duymayız ya da araştırmak için bir merak oluşmaz bile. Ama soru işaretlerinin zamanla birikmesiyle başlar her fark edişin ortaya çıkışı. Nedenleri sorarken bulursun kendini zamansız. Ve nedenlere bir cevap

Gitmek istiyorum belki bir bisikletle ya da hiç binmediğim bir trenle,
Yolların götürdüğü yere doğru bilmeden, sormadan, zamanın kaygısına kapılmadan
Yolları kendime katarak gitmek istiyorum.

Ne kadar yol kat ettiğimi hesaplamadan, bıkmadan usanmadan
Yolda olan bitene çok da aldırmadan
Yollar

Evrende her şey cömertlikle başlar, sen neyi elde etmek istersen önce o şeyi başkasına verebilecek kadar cömert olduğunda sana gelir. Aşk, para, huzur, mutluluk, sevgi, saygı gibi birçok değerde olduğu gibi. Bunların hepsi de karşılıklı olduğunda daha bereketli ve doyumlu insan ilişkileri ve bireyse

Bir kağıda yazsam seni,
Satırlara sığmayan sözcüklere anlatsam,
Kelimeler sadece satırlara sığmadığında ayrılsa,
Ayrılıkların tek nedeni kısa çizgiler olsa…

Bir kağıda çizsem seni,
Gözlerinin rengini bulana kadar karıştırsam renkleri,
Ne zaman özlesem gözlerinin yeşilini;
Baksam duvardaki r

Gökte bir yıldız her zaman yalnızdır, toprakta bir ağaç ve dünyada bir insan... Ne kadar kalabalık olsa da etrafın çoğu zaman kalabalığın arasında yalnızsın. Kafanı kaldırıp gökyüzüne baktığında, en çok parlayan yıldız, yalnız olandır. Kocaman tarlanın ortasında tek başına duran ağaç, tüm ağaçların

Aşkını yazdım sayfalara,
Okudukça çoğalıyor yarınlara.
Birikti şimdiden birçok hatıra,
Aşkın kitabını yazacağım zamanlara…

Yanımda yoksan düşlerimdesin,
Her gece veda öpücüğündesin,
Sen hislerin en güzelisin,
Kalbime mühürlü o kelimesin…

Gözlerim gözlerini arıyor her gece,
Dünya bulanıy

Gözlerinin önüne koysalar beni, manzara diye izlesem seni.
Gökyüzünün altında sen aydınlatsan kalbime kurduğun memleketi.
Yıllar geçse bile kaybetmesen bendeki ayırdığın yeri,
Bir gün görse ağlar gönlüm, boşluğundan arta kalan kederi.


Sende gördüm anlayışı, sevgiyi, sabretmeyi...
Sen geldiğ

En masum duygular kalbimi sarmalarken,
Adının anlamıydı gördüğüm tüm güzellikler,
Her gün ilk günkü heyecan gibi,
Sevmeye doyamadan kaybettim ben seni.

Hani o tutmaya kıyamadığın elleri,
Yalnız bıraktın seni senden çok seveni,
Kapatmıştın en güzel duygulara kalbini,
Ne ben gösterebildim ne

Hayat çoğu zaman tesadüflerle dolu derler. Bir günü bir film şeridine benzetirsek, hayattaki anlar da o karelerden biri oluyor. Bu yüzden biz insanlar fotoğraf çekip anları doldurmayı seviyoruz. Anın içinde birçok yaşanmışlık geçiriyoruz fark etmeden. Bunları fark etmeye başladığımızda ise sıradan y

Kelimeler çok şey anlatır, bir o kadar da anlaşması zordur onlarla. İki kelimeyi bir araya getiremez ya insan bazen. İçi dolar kocaman bir boşlukla… Her derde kelam olan kelimeler bazen bir araya gelemezler. Anlatmak istesen anlatamazsın ya gözler duvara takılır kalır, çünkü o kelimeler çok yoğun an

Gün gelir ben de giderim kendi toprağımdan,
Kalan için üzüntü giden için sevinçler yaratan,
Yollar beni bekler sığmaz içim içime.
Kararların en hayırlısı hakikati görebilene.

Gitmek yetmez ev yapmalı gittiğin yeri,
İnsan bir yere ait hissetmeli.
Kendi içinde dünyanı kurabilirsen;
Etkileyeme

Bir insan tanıdım bu yolda tesadüfen,
Gülümsedi benim gülmeme karşılık.
Gözler selamlaştı konuşmadan birbirimizle.
Anlaştı ruhlarımız sanki bu evrende.

Bir insan tanıdım bu yolda tesadüfen,
Ben onun geçmişiyim o da benim geleceğimden.
Sanki bütünlendik o anda birbirimizle aniden.
Kelimeleri

Ne zaman yorulsa kollarım,
Sardı beni sımsıcak kolların.
Gözlerim seni arar göremeyince,
Kokuna hasret kaldım ben iyice.

İnsan sever mi bir yabancıyı delice?
Bir de karşılıklı oldu mu, deliden hallice.
Gözlerim seni arar göremeyince,
Kokuna hasret kaldım ben iyice.

Bir huzur kaplıyor ben

Ben en çok sana üzüldüm bu hayatta,
Gözlerin anlatır çaresizliğini,
Keşke böyle olmasa deriz çoğu zaman.
Her şeyi bilip kabullenemez bazen insan.

Hayatta en önemli değeri kaybedince anlarsın;
Sen aslında bu hayatı en derinden yaşayansın.
Sana bakınca görürüm sırtındaki izleri,
Yaşamdan deği

Yorulur insan yaşamaktan bazen,
Aniden aklına gelen bir hatıra ile canlanır tüm yaşanmışlık gözünde,
Bazen bir ses tonu alır götürür güzel anlara.
Öyle anlar vardır ki içinde yarım kalan;
Ufacık bir umutla tekrar, o günler gibi yaşanacak sanırsın her şeyi.
Ama olmaz...
Ne geriye dönülebilir bu

Özlemi çocukluğun daha dün gibi yaşanan,
Hani o gün çıkmıştık ya kar yağarken sokağa;
Boyumuzdan büyük bir kardan adam,
Yüreğimizde o çocuksu heyecan…

Bir fotoğraf karesinde kalıyor yaşanan anlar,
Unutuluyor o anda hissedilen duygular.
Alınca fotoğrafı tekrar eline
Bir gülümseme kalıyor ard

Dokunmayı seviyorum. Her yer aydınlıkken izlemeyi, güneşli bir günde gözlük takmadan dünyayı fark etmeyi. Bir çiçeğin tohumunu, adını bilmediğim bir bitkinin dokusunu ve yeşili seviyorum. Dünyayı hissedince canlı olduğumu hissediyorum. Etrafımı dikkatlice izlediğimde normal yaşamın hızında fark edem

Doğduğumuz andan beri bir yola çıkıyoruz ve bu yolda bir sürü olayla karşılaşıyoruz. Olayların içinde ise birçok insanla. Ve bu insanlar bize her olayda yeni bir şey öğretiyor; bazen sevmeyi bazen dikkat etmeyi ve çoğunlukla kendimize önem vermeyi… Hayat insanı attığı her adımda değiştiriyor. Çocukk

Tüm gece dinlerim gökyüzünün şarkısını.
Hissederim bana ne anlattığını.
Eğer bir gün biterse bu şarkı,
Sözlerini ben tamamlarım bir gece yarısı.

Bakıyorum uzun uzun gökyüzüne.
Çözemiyorum içimdeki anlam arayışlarını.
Her gece elbet sabah olur biliyorum.
Tüm gece düşlerimi yıldızlara yolluyo

Geride kalsa da içimde taşıdığım o duygu,
Zihnimde canlanır küçük kardeşimle oynadığım oyunlar;
Şimdi elime aldığımda oyuncak bebeğimi,
Bana kalan tek şey hatıralar…
Çocukluk, belki de bir ömürde yaşanılan en güzel zamanlar…

Dünya masum görünür o zaman penceresinde,
Hayal gücü hep kadife p

Güzel şeylerin gelmesini her gün bekleriz, umut ederiz veya sürekli yakınırız. Bir söz vardır bununla ilgili: hayatta güzel şeylerin olmasından vazgeçince bizi bulurmuş diye. Aslında bu tam olarak böyle oluyor diyemeyiz, yaşamda her şeyin bir dengesi varsa; nasıl ki ayaklarımız bizi yürümek için den

Her çocuk bir gün büyürdü,

Gelmeyi seçeceği yer orası olmasa da.

Sorsalar ona o önemli soruyu,

Küçükken de büyükken de vereceği cevap aynı olurdu.

 

 

Hiçbir şey değiştirmez bazı şeylerin yerini,

O kısacık anlar gözümün önünde
canlanır,

Yaşam belki de o kısa anlarda gizli.

Koskoca zamanda akan bir pınar gibi,

Bazen insanlar tarafından tuhaf algılanırsın. Düşünceler ve görüşler her parmak izinde olduğu gibi apayrıdır. Bir kişiyle aynı şeyi düşündüğünü sandığında aslında düşünülen şeyi hangi sebeplerden ötürü düşündüğün bile değişir. Bu; çok tuhafsın, farklısın ya da garipsin gibi etiketleri duyduğunda hem

Ağlamak için bir cümle yeterdi bana,
Düşüncelerim harmanlandı gözyaşlarımda,
Hissettiklerim sığmayınca gözpınarlarıma,
Özgür bıraktım tüm kederlerimi gün ışığına.

İnsanın insana deva olmadığını anladığımda,
Kağıtla kalemle dost oldum satırlarda.
Kalabalığın içinde kalan tüm yalnızlara,
Orta