Sen şiir kadar güzelsin Tanrıların unuttuğu uzak ülkeler kadar imkânsız Yağmurları taşıyan sevdalı bulutların renginde yüreğim Ne zaman fırtına çıksa sözcüklerimi karartır Dalgaların dövdüğü iskelende yorgun yılların sancısı Hasret denizlerinin göğündeki bulutların, Esrarlı rengi kadar karanlık yüreğim... Sen şiir kadar güzelsin. Hele bir de güneş açtırsan uzak harflerin arasından O zaman masmavi gökyüzüne salarım çocuksu düşlerimi Sevinçlerimin rengi beyaz bulutlardan olur Denizler masmavi olur yeniden… Denizin uzaktan baktığı gölgesiz bir kır, Başucunda durur içinde sakladığın düşlerin sarı resmi Beyaz yapraklarına yeşiller sürülmüş güneşli tablondaki Papatya tarlasında kıvrılıp uyur yüreğim...