Lavinya Dergisi
SON KEZ
Vildan ÜLKER
En güzeliydi belki de umut edebilmek, hayatın karmaşasında umut ile kalbi dinginleştirebilmek...
Kaç kere geçtik o sokağı,
Kaç kere selam verdik aynı gökyüzüne,
Gel diyorsun şimdi bana inan gelemem
Gitmek mi? İnan hiç beceremem.
Bilirsin beni sen,
Kalabalıkların içindeki yalnızlığımı,
Hiç oldum ben,
Varken yok oldum kimi zaman.
Sen yitik bir öyküsün şimdi,
Ben ise yüreğimdeki can kırıklarımı,
Kanata kanata iyileştirmeye çalışan,
O küçük kız çocuğuyum.
Senden geriye bir enkaz kaldı zannetsen de,
Başım tıpkı seni de tüm yanlışlarınla kabul ettiğim gün gibi,
Dimdik, biraz kırgın biraz yorgun
Lakin daima dimdik.
Son kez bak bana,
Bir daha şansın olmayacak çünkü,
Bu da benden sana son veda olsun,
Artık sensiz bir ömrüm olsun…